अभंग १७

मराठी(मूलम्)

हरिपाठकीर्ति मुखी जरी गाय ।
पवित्र तो होय देह त्याचा ॥१॥

तपाचे सामर्थ्य तें भिनले अमूप ।
चिरंजीव कल्प कोटी नांदे ॥२॥

मातृपितृ भ्रता सगोत्र अपार ।
चतुर्भुज नर होऊनि ठेले ॥३॥

ज्ञान गूढ गम्य ज्ञानदेवा लाधले ।
निवृत्तीने दिधले माझे हाती ॥४॥

संस्कृतम्

मुखेन हरिपाठस्य कीर्तिं गायति चेन्नर: ।
शरीरं तस्य तन्नूनं पवित्रं संप्रजायते ॥१॥

तपसो यन्महत्पुण्यं तद्गात्रेषु समाहितम् ।
चिरञ्जीव: स कल्पानां कोटीस्तेनाभिनन्दति ॥२॥

माता पिता तथा भ्राता सगोत्रा बहुशस्तथा ।
सन्तिष्ठन्ते सर्व एते विष्णुरूपाश्चतुर्भुजा: ॥३॥

गूढगम्यं च यज्ज्ञानं तन्निवृत्ति: करे मम ।
दत्तवान्, तन्मया लब्धमिति ज्ञानेशभाषितम् ॥४॥