अभंग १

मराठी(मूलम्)

देवाचिये द्वारी उभा क्षणभरी । तेणे मुक्ति चारी साधियेल्या ॥१॥

हरि मुखे म्हणा हरि मुखे म्हणा । पुण्याची गणना कोण करी ॥२॥

असोनी संसारी जिह्वे वेगु करी । वेदशास्त्र उभारी बाह्या सदा ॥३॥

ज्ञानदेव म्हणे व्यासाचिये खुणे । द्वारकेचे राणे पांडवाघरी ॥४॥

संस्कृतम्

एकं वापि क्षणं तिष्ठेत् देवद्वारे नरो यदि ।
सम्पादयेत्तावतैव स तु मुक्तिं चतुर्विधाम् ॥१॥

मुखेन श्रीहरिर्गेयो हरिर्गेयो मुखेन च ।
यद् हरिस्मरणाज्जातं तत्पुण्यं गणयेन्नु क: ॥२॥

संसारस्थोऽपि जन्तुश्चेत् त्वरते नाम जिह्वया ।
तरतीति माहाघोष: श्रुतिशास्त्रेषु सर्वदा ॥३॥

ज्ञानेश्वरो वदत्येवं व्यास-सङ्केत-पालनात् ।
पाण्डवानां गृहं साक्षाद् द्वारकेश: समागत: ॥४॥