अभंग ९

मराठी(मूलम्)

विष्णुविणे जप व्यर्थ त्याचे ज्ञान ।
रामकृष्णी मन नाही ज्याचे ॥१॥

उपजोनी करंटा नेणे अद्वय वाटा ।
रामकृष्णी पैठा कैसा होय ॥२॥

द्वैताची झाडणी गुरुविणे ज्ञान ।
त्या कैंचें कीर्तन घडे नामी ॥३॥

ज्ञानदेव म्हणे सगुण हे ध्यान ।
नामपाठ मौन प्रपंचाचे ॥४॥

संस्कृतम्

न रामे न च वा कृष्णे संरक्तं यस्य मानसम् ।
अपविष्णु जपस्तस्य व्यर्थो, ज्ञानं वृथा च तत्॥ १

जातोऽप्यद्वैतमार्गं यो न जानीते स दुर्भग: ।
कथं रामेऽथवा कृष्णे प्रवेशस्तस्य सम्भवेत् ॥२॥

न यैर्गुरोधिगतं ज्ञानं द्वैतविमर्दनम् ।
सङ्कीर्तनं हरेर्नाम्नां कथं तेषां नु सम्भवेत् ॥३॥

ज्ञानेश्वरो वदति यद्, तद् ध्यानं सगुणं स्मृतम् ।
यस्य नाम्नां पाठतोऽयं प्रपञ्च: शान्तिमृच्छति॥४