अध्याय ८९ वा - श्लोक ५६ ते ६०

महामणिव्रातकिरीटकुण्डलप्रभापरिक्षिप्तसहस्रकुन्तलम् ।
प्रलम्बचार्वष्टभुजं सकौस्तुभं श्रीवत्सलक्ष्मं वनमालयावृतम् ॥५६॥

तेजःपुञ्ज महामणी । तन्मय किरीट कुण्डलें दोन्ही । प्रभे लाजविती सहस्र तरणी । मस्तकीं श्रवणीं विराजित ॥६३॥
सुप्रभकोटीरा तळवटीं । सहस्रकुन्तळांची दाटी । सहस्रशब्दार्थाची गोठी । असंख्य वाक्पुटीं जाणावी ॥६४॥
तया मुकुटकुण्डलांची प्रभा । सहस्रकुन्तळांवरी स्वयंभा । तेणें प्रस्फुरित तेजिष्ठ शोभा । कुन्तळकदंबावरी ज्याचे ॥५६५॥
प्रलंब आजानु सुन्दर । सुपीन सरळ सालंकार । अष्टभुज शोभती ज्या रुचि । अभयंकर भक्तांसी ॥६६॥
कौस्तुभमणि तेजःपुञ्ज । तत्सह श्रीवत्सचिह्नओज । ज्याचिये हृदयीं सुषमाबीज । तिहीं शोभे अज वैशिष्ट्यें ॥६७॥
आपादवनमाळावेष्टित । सर्वावयवीं विभूषित । विभु परमात्मा अमूर्त्तमूर्त्त । सुविराजित सर्वस्वें ॥६८॥

सुनन्दनदप्रमुखैः स्वापार्षदैश्चक्रादिभिर्मूर्तिधरैर्निजायुधैः ।
पुष्ट्या श्रिया कीर्त्यजयाऽखिलर्द्धिभिर्निषेव्यमानं परमेष्ठितां पतिम् ॥५७॥

सुनंद आणि नंदप्रमुख । स्वपार्षदगण जे अनेक । गदापद्मचक्रादि शंख । मूर्त्त अशेख निजायुधें ॥६९॥
श्री पुष्टि आणि कीर्तिसह । स्वयें अजाही विधृतदेह । अणिमादिसिद्धींचा समूह । निकट सर्व मूर्तिमंत ॥५७०॥
स्वाधिकारानुरूप निगुती । पार्षदायुधें श्रियादिशक्ती । मूर्धिधरा अष्टौ विभूती । जया सेविती सद्भावें ॥७१॥
तिहीं सेव्यमान श्रीमंत । सेव्यमान श्रीमंत । परमेष्ठींचा स्वामी समर्थ । ब्रह्महरेन्द्रादिलोकनाथ । परमेष्टिसंकेत ययांसी ॥७२॥
तया अखिलपरमेष्ठीचा पति । रुचिरावयवीं सालंकृति । ऐसिया परमपुरुषातें वंदिती । कृष्ण जिष्णु तें ऐका ॥७३॥

ववन्द आत्मानमनन्तमच्युतो जिष्णुश्च तद्दर्शनजातसाध्वसः ।
तावाह भूमा परमेष्ठिनां प्रभुबद्धाञ्जली सस्मित्यमूर्जया गिरा ॥५८॥

कृष्ण साक्षात् आदिपुरुष । अपर तद्रूपें स्वयेंचि ईश । मूर्तिमंत अद्भुत वेष । अभेद निःशेष पूर्णत्वें ॥७४॥
तया आपणा श्रीविष्णूतें । अच्युत वंदिता जाला निरुतें । सहगत जिष्णुहि प्रेमभरितें । सोत्कंठचित्तें अभिवंदी ॥५७५॥
रंकें अकस्मात निधान । जेंवि नयनीं देखतां पूर्ण । जातसंभ्रम हर्षायमाण । तैसा अर्जुन सप्रेमें ॥७६॥
तया अजाचें अपूर्व दर्शन । स्वप्रकाश देदीप्यमान । होतां पावला आश्चर्य पूर्ण । विस्मितमन होत्साता ॥७७॥
मग नमना नंतर तत्वता । श्रीकृष्ण आणि द्रौपदीभर्त्ता । कर जोडूनियां उभयता । तिष्ठते जाले नम्रत्वें ॥७८॥
बद्धाञ्जलि त्या कृष्णाप्रति । हरिद्रुहिणादिकाधिपति । सस्मितवदन रम्याकृति । परंज्योति परमात्मा ॥७९॥
ऊर्जित म्हणिजे अमोघवाणी । करूनियां ऐश्वर्यदानी । स्वयें बोले तें श्रोतृगणीं । शुकमुखवचनीं परिसावें ॥५८०॥

द्विजात्मजा मे युवयोर्दिदृक्षुणा मयोपनीता भुवि धर्मगुप्तये ।
कलाऽवतीर्णाववनेर्भरासुरान्हत्वेह भूयस्त्वरयेतमन्ति मे ॥५९॥

भो भो मम कलावतीर्ण । ममांश अवतरलां उभय कृष्णा । भूमी वरी धर्मरक्षण । करावया पूर्ण ये काळीं ॥८१॥
ऐसिया संबोधनें विभु समर्थ । संबोधूनि कृष्ण कुन्तीसुत । बोले अभिप्राय सुनिश्चित । तो हा समस्त अवधारा ॥८२॥
म्हणे हे द्विजात्मज जेथ मियां । आणिलें तुम्हांसि देखावया । तुमच्या संदर्शनाचा माजी हृदया । असे माझिया बहु हेत ॥८३॥
एतन्निमित्त येथें येणें । घडलें तुमचें ऐश्वर्यगुणें । क्षीराब्धि तोषे शशिदर्शनें । तेंवि पूर्णपणें मी तुष्ट ॥८४॥
तरी हो आतां ययावरी । पृथ्वीवरील दुराचारी । भूमीसी भाररूपी निर्धारीं । अधर्मकारी जे असुर ॥५८५॥
तयांसि वधूनियां सत्वर । पुन्हा मज पासीं कृतार्थपर । अविलंबिलें या श्रेयस्कर । धर्म पवित्र स्थापूनी ॥८६॥
यया कारणास्तव जोम्वरी । प्रातापें असाल अवनी वरी । तोंवरी आचरणाची परी । परिसा सारी मुकुळित ॥८७॥

पूर्णकामावपि युवां नरनारायणावृषी । धर्ममाचरतां स्थित्यै ऋषभौ लोकसङ्ग्रहम् ॥६०॥

पूर्णकाम ही तुम्ही श्रेष्ठ । नरनारायण ऋषि प्रकट । स्थिती कारणें यथेष्ट । आचरा सुनिष्ठ धर्मातें ॥८८॥
जैसा आचरती नरपुङ्गच । तनुदलक्षें मानव सर्व । परी तयाची करूनि कणव । धर्मगौरव तिहीं कीजे ॥८९॥
यास्तव तुम्ही अवतार । पूर्णैश्वर्यें जनीं प्रवर । तुम्हांहूनि कोण थोर । दीक्षादातार धर्माचे ॥५९०॥
म्हणोनि लोकसंग्रहासाठीं । आचरा सद्धर्मपरिपाटी । येर्‍हवी पूर्ण तुम्ही सृष्टी । नाहीं हृत्पुटीं कामेच्छा ॥९१॥