अध्याय ५३ वा - श्लोक ६ ते १०

आरुह्य स्यंदनं शौरिर्द्विजमारोप्य तूर्णगैः । आनर्तादेकरात्रेण विदर्भानगमद्धयैः ॥६॥

रथीं चढिन्नला नारायण । तुरंगीं बैसविला ब्राह्मण । एक दिवसीं जनार्दन । कौण्डिन्यपुरा पावला ॥२३॥

राजा स कुंदिनपतिः पुत्रस्नेहवशं गतः ।
शिशुपालाय स्वां कन्यां दास्यन्कर्माण्यकारयत् ॥७॥

नगर देखिलें श्रीपति । जैसी मुमुक्षांची संपत्ति । तेथ राजा कौण्डिन्यपति । विधानस्थिति करितसे ॥२४॥
भीमक वश्य झाला पुत्रांसी । जेंवि विवेक महामोहासी । कन्या नेमिली शिशुपाळासी । जीवीं कृष्णासि हे द्यावी ॥२५॥
जरी असेल आमुचें भाग्य । भीमकी भाग्याची सभाग्य । भावें पावेल श्रीरंग । येणें उह्लासें करीं तुझें ॥२६॥

पुरं संमृष्टसंसिक्तमार्गरथ्याचतुष्पथम् । चित्रध्वजपताकाभिस्तोरणैः समलंकृतम् ॥८॥

नगर श्रृंगारिलें कोडें । घातले कुंकुमाचे सडे । तोरणें पताका चहूंकडे । महोत्साह मांडिला ॥२७॥

स्रग्गंधमाल्याभरणैर्विरजोंऽबरभूषितैः । जुष्टं स्त्रीपुरुषैः श्रीमद्गृहैरगुरुधूपितैः ॥९॥

गंधाक्शताकुंकुममाळा । नरनारीलोकां सकळां । वस्त्रें भूषणें पाहतां डोळां । जन लीला शोभतसे ॥२८॥

पितॄन्देवान्समभ्यर्च्य विप्रांश्च विधिवन्नृप ।
भोजयित्वा यथान्यायं वाचयामास मंगलम् ॥१०॥

घाव घातला निशाणीं । मंगळ तुरे वेदध्वनि । हळदी लाविली रुक्मिणी । मंगलस्नान करविलें ॥२९॥