अध्याय ५० वा - श्लोक ११ ते १५

एवं ध्यायति गोविंद आकाशात्सूर्यवर्चसौ । रथापुपस्थितौ सद्य ससूतौ सपरिच्छदौ ॥११॥

गगनींहूनि अकस्मात । सूर्यप्रभाभासुर रथ । उतरले भूमंडळीं त्वरित । सारथियुक्त सन्नद्ध ॥५७॥
शिबिरें वितानें केतुशिखरीं । सन्नाहादि उपसामग्री । परिच्छदशब्दें शुकवैखरी । जें निर्धारी तें ऐक ॥५८॥

आयुधानि च दिव्यानि पुराणानि यदृच्छया ।
दृष्ट्वा तानि हृषीकेशः संकर्षणमथाब्रवीत् ॥१२॥

दिव्यायुधें पुरातन । कौमोदकी पांचजन्य । शार्ङ्गचाप अमोघ बाण । सुदर्शन धगधगीत ॥५९॥
अमृतस्रावी चंद्रखेटक । काळकृपाण जो नदंक । लांगल मुसळ गदा परिघ । पद्मेंसहित दिव्यास्त्रें ॥१६०॥
अनायासें हें गगनींहूनी । समृद्धिमंत रहंवर दोन्ही । उतरतां श्रीकृष्णें देखोनी । बोले वचनीं बलरामा ॥६१॥

पश्यारऽर्य व्यसनं प्राप्तं यदूनां त्वावतां प्रभो ।
एष ते रथ आयातो दयितान्यायुधानि च ॥१३॥

भो भो आर्य पूज्यतमा । पाहें ज्येष्ठा श्रीबलरामा । व्यसन संप्राप्त यादवा आम्हां । सगोत्रग्रामासमवेत ॥६२॥
यदुकुळ रक्षित असतां तूतें । व्यसनीं घातलें बार्हद्रथें । आतां तुजविण गोप्ता यातें । कोण पां निरुतें विचारी ॥६३॥
यादवगोप्ता तूं समर्थ । आणि हा त्वदर्थ आला रथ । तुझीं प्रियतम आयुधें येथ । जालीं संप्राप्त संग्रामीं ॥६४॥

यानमास्थाय जह्येतद्व्यसनान्स्वान्समुद्धर । एतदर्थं हि नौ जन्म साधूनामीश शर्मकृत् ।
त्रयोविंशत्यनीकाख्यं भूमेर्भारमपाकुरु ॥१४॥

यानीं बैसोनि शौर्यप्रौढी । व्यसनापासूनि स्वकुळ काढी । उत्पथ मागधसैन्य झोडीं । जोडीं रोकडी यशकीर्ति ॥१६५॥
ईश म्हणिजे भो समर्था । साधुरक्षणाचिया अर्था । निर्दळावया उत्पथा । जन्म तत्वता हें आमुचें ॥६६॥
इतुक्याकारणें आमुचें जन्म । जाणोनि प्रकटीं निजविक्रम । तेवीस अक्षौहिणी दुर्गम । सैन्यें उद्दाम भूभार ॥६७॥
यांचा करूनियां संहार । प्रस्तुत इतका उतरीं भार । ऐसा करूनि मंत्रविचार । जाले सादर सन्नद्ध ॥६८॥

एवं संमंत्र्य दाशार्हौ दंशितौ रथिनौ पुरात् ।
निर्जग्मतुः स्वायुधाढ्यौ बलेनाल्पीयसा वृतौ ॥१५॥

दशार्हकाचे अन्वयजात । म्हणोनि दाशार्ह नामसंकेत । वज्रकिरीटकवचवंत । जाले समरार्थ साटोप ॥६९॥
तुरंगस्यंदन अभिवंदून । रथीं बैसले रामकृष्ण । हर्षें निजायुधें परजून । नगरापासून चालिले ॥१७०॥
अल्पाहूनि अल्पतर । जितुके घरींचे जिवलग वीर । तितुका वेष्टित सेनाभार । नगरद्वार पावले ॥७१॥
पूर्वभागीं महासुभटं । प्रबळ बळेंशीं मागधश्रेष्ठ । जाणोनि त्यावरी बळवैकुंठ । चालिले नीट साटोपें ॥७२॥
महाद्वारींचे कपाटजोडे । वोढूनि केलें द्वार उघडें । पावकयंत्रगोळापाडें । शौर्यें प्रचंडें उठावले ॥७३॥