अध्याय ४६ वा - आरंभ

श्रीमत्सद्गुरुगोविंदाय नमः ॥
जय जय प्रणतचकोरचंद्रा । जय जय सच्चित्सुखसमुद्रा । जय जय त्रितापनिदाघहरा । भवभ्रमतिमिरा ग्रासूनी ॥१॥
आम्रेडिती बोलिजे जय । तुझा सर्वत्र ऊर्जितोदय । ब्रह्मांडमंडित व्यतिरेकान्वय - । बोधें अव्यय अव्याहत ॥२॥
ईश्वरपर्यंत मायामय । म्हणोनि सहजचि त्यातें व्यय । काळकलनाजनित भय । पावती लय अव्याहत ॥३॥
म्हणोनि काळकलनातीत । अवशिष्ठ शेष श्रुतिसंकेत । जाणोनि सुरवर मुनिवर मर्त्य । होती प्रणत तव चरणा ॥४॥
जन्मसहस्रांचिया कोडी । तपोध्यानयोगपरवडी । मोडतां प्रणतजनांची मोडी । तैं सुकृतजोडी निष्काम ॥५॥
निष्कामसुकृता जैं ये शीग । गुरुपदप्रेमा तैं अभंग । अनन्यभावें भजनमार्ग । मिथ्यावियोग विरहद ॥६॥
ऐसे जे कां प्रणतचकोर । तत्तर्पक तूं सुधाकर । ऊर्जितसच्चित्सुखसमुद्र । भवमृगनीरनिरसिता ॥७॥
भवमृगनीरानिमित्त भ्रमतां । देखोनि तापत्रयसंतप्तां । स्वप्रकाशें रोहिणीभर्ता । भ्रांतां निवविता सहज पैं ॥८॥
एवं चंदनीं सहज सुगंध । सहज पीयूषीं सुस्वाद । तेंवि गुरुपदभजनीम बोध । सहजसिद्ध सर्वदा ॥९॥
तस्मात् अतीत जितुकीं जन्में । तत्कृत सुकृत तो नामगमे । परंतु वर्तमानप्रेमसंभ्रमें । विषयभ्रमें न बधिजे ॥१०॥
याचिवरूनि भूतावगम । वर्तमान श्रीपदप्रेम । सहजभावीं द्वैतोपरम । अपरोक्ष सुगम अमृतत्व ॥११॥
जैसी समुद्रावरी वृष्टि । तें जल पूर्वीं समुद्रापोटीं । पतनें समुद्रा ये भेटी । तेंवि हे गोठी त्रिकालीन ॥१२॥
ऐसिया स्तवनें प्रणतपाळा । स्तवितां कृपेचिया निहाळा । करूनि विकाशी हृत्पद्ममुकुळा । योजी स्वलीलागुणकथनीं ॥१३॥
आरब्ध श्रीमद्भागवत । दशमस्कंध भगवच्चरित । विद्याभसनीं गुरुतोषार्थ । दक्षिणे गुरुसुत अर्पिला ॥१४॥
पंचेताळिसावे अध्यायीं । इतुकी कथा संपली पाहीं । तें परिसोनि प्रायोपशायी । मननें हृदयीं नृप ठेवी ॥१५॥
मुखींचा केवळ गिळिला बाळें । जाणोनि माउली निजकरतळें । मुखी संतर्पी द्वितीय कवळें । तेंवि स्नेहाळें मुनिवर्यें ॥१६॥
गत कथेचें जाणोनि मनन । पुढें आदरी निरूपण । तो हा शेताळिसावा पूर्ण । अध्याय पावन परिसावा ॥१७॥
ये अध्यायीं उद्धवाप्रति । व्रजा धाडील लक्ष्मीपति । नंद यशोदा सहव्रजयुवति । शोकनिवृत्ति करावया ॥१८॥
क्षात्रकुळीं अवतरोन । वैश्यकुळीं शिशुक्रीडन । संस्काररहित शूद्रपण । स्वैराचरण गोपींसीं ॥१९॥
कंसहननांतीं श्रीपति । ज्ञातिसंस्कारविद्यावाप्ति । गोपीविरहशोकापन्ति । उद्धवाप्रति निरूपी ॥२०॥