प्रसंग अठरावा - राम कोणता? - श्रावणकथा

अंतर्यामी नमिला श्रीअव्यक्त हरि । अष्‍टदळ कमळ कळिकें भीतरीं । ऊर्ध्वं लक्षूनियां केली हेरी । अर्जुनें मच्छ विंधिला तैसा ॥२३०॥
रामनाम बहुतां युगांचें जुनाट । धायवरी घेतल्‍या लाधे वैकुंठ । पैल सागरीं शिळा तरल्‍या सादृष्‍ट । नळाच्यानि हातें ॥२३१॥
कोणी म्‍हणाल राम दशरथी । रामापासूनि अवतार असंख्याति । हे खुणा नेणोनि म्‍हणतसे छळती । यवन सहित ॥२३२॥
जई दशरथ होता निपुत्री । पानडे धरूनियां पारधी करी । सरोवरीं बैसला धरूनि अंधारीं । निशीचे वेळी परियेसा ॥२३३॥
जाचुदें घेऊनियां वेगवगत्रें । काशीस चालिला श्रावण पुत्र । तान्हेली म्‍हणती पाजीं नीर । जाचुदें पुत्रासी ॥२३४॥
श्रावणें तरूवर ठवूनियां कावडी । शीघ्र चालिला तृणाहि न लागे मोडी । उदकीं कमंडलु बुडविल्‍या बुडबुडी । तो दशरथें ऐकिलें ॥२३५॥
श्रावणें कमंडलु भरून उभा ठाकला । तों दशरथें धनुष्‍यबाण लाविला । ओढी काढोनियां श्रावण विंधिला । उरस्‍थळीं पैं ॥२३६॥
श्रावण राम राम मुखें उच्चारी । अंग घातलें महीवरी । तंव दशरथ दचकला शोक करी । म्‍हणे सांग तूं कवण गा ॥२३७॥
येरू म्‍हणे मी श्रावण कापडी । जाचुदें काशीस नेतहोतों आवडी । जाचुदा पाणी पाजी मग बाण उपडी । प्राण जाईल माझा ॥२३८॥
येरू कमंडलु घेऊनि चालिला । मौन धरून पाणी पाजूं लागला । येरें म्‍हणती कां बा अबोला । धरिला श्रावणां तुंवा ॥२३९॥
मग गहिंवरोन दशरथ बोलिला । म्‍हणे श्रावण नव्हे तो मृत्‍यु पावला । मज अपराध्यापासून घात जाला । तुमच्या पुत्राचा ॥२४०॥
जाचुदें म्‍हणती दशरथाप्रती । श्रावणां आम्‍हां भेट करी निरुति । येरें कापडी घेऊन शीघ्र गती । श्रावणाजवळी पैं आला ॥२४१॥
श्रीराम राम करी श्रावण । मग दशरथें उपडिला बाण । तंव श्रावणें सोडिला प्राण । जाचुदें तळमळती ॥२४२॥
जाचुदें दशरथा शापिलें । म्‍हणती आम्‍हांस जैसें जालें । तैसेंच तुज ईश्र्वरें पाहिजे केलें । म्‍हणोनि देह ठेविला ॥२४३॥
दशरथें तिघांचें सरण दहन केलें । पुत्र जाल्‍या राम ऐसें  नांव ठेविलें । तळमळोन उसनें दिधलें । हें श्रोते जाणती ॥२४४॥
श्रावणें राम राम होतें म्‍हणितले । म्‍हणोनि दशरथे पुत्राचें नाम ठेविलें । हें पाहिजे श्रोत्‍यांस कळलें । रामनाम अगाध जे ॥२४५॥