प्रसंग सतरावा - जाणतपण-नेणतपण

नेणतपण लोखंडाची बेडी । जाणतपण कानकाची तोडी । या दोहींवेगळी परवडी । होय तूं बापा ॥२०॥
नेणतपणें होय अविचारी । जाणतपणें करी भरउपरी । या दोहीगुणें श्रीहरि । अंतरला पां ॥२१॥
अंतरला जीवाचा सज्‍जन । करा भावभक्तीचें आराधन । मन सुमन वाहून । हरि वोळगावा ॥२२॥
जाणतपणें करी शब्‍द विवंचना । तों तों फांटा फुटतसे मना । द्वैतपणें मूढ पशू जाणा । हुंबरत असे ॥२३॥
नेणतपणें लांकुड जैसा । जाणतपणें होय कोळसा । निमग्‍न जालियाविण परियेसा । न मिळें क्षिरी ॥२४॥