उत्तरमेघ - श्लोक १०१ ते १०४

(१०१) सांगें तूतें अनुचितचि हें कार्य तेंही करावें ।
बंधू किंवा विधुर गणुनी, कीं दयेच्या स्वभावें ॥
जाईं स्वेच्छें, घन ! मग रुचे जेथ, वर्षार्तुपुष्ट ।
व्हावें त्वां न क्षणभरि तडिद्वल्लभेसीं वियुक्त ॥

(१०२) आश्वास्यैवं प्रथमविरहोदग्रशोकां सखीं ते
शैलादाशु त्रिनयनवृषोत्खातकूटान्निवृत्त: ।
साभिज्ञानप्रहितकुशलैस्तद्वचोभिर्ममापि
प्रात: कुन्दप्रसवशिथिलं जीवितं धारयेथा: ॥

(१०३) कच्चित्सौम्य व्यवसितमिदं बन्धुकृत्य त्वया मे
प्रत्यादेशान्न खलु भवतो धीरतां कल्पयामि ।
नि:शब्दोऽपि प्रदिशसि जलं याचितश्चातकेभ्य:
प्रत्यक्तं हि प्रणयिषु सतामीप्सितार्थाक्रियैव ॥

(१०४) एतत्कृत्वा प्रियमनुचितप्रार्थनावर्तिनो मे
सौहार्दाद्वा विधुर इति वा मय्यनुक्रोशबुद्धया ।
इष्टान्देशाञ्जलद विचर प्रावृषा संभृतश्रीर्माभूदेवं
क्षणमपि च ते विद्युता विप्रयोग: ॥

इति महाकवि श्रीकालिदासविरचिते मेघदूते काव्ये उत्तरमेघ: समाप्त: ।

याप्रमाणें महाकवि श्रीकालिदास यानें रचिलेल्या मेघदूत नांवाच्या काव्यांतील उत्तरमेघ समाप्त ।