भक्तवत्सलता - अभंग ८६ ते ९०

८६.
गोकुळीं गोपिका गोपाळ सकळ । मध्यें घननीळ क्रीडा करी ॥१॥
करी खेळ मोठा स्थापिलें निशाण । स्वयें नारा-यण हाका मारी ॥२॥
मारियेला कंस दुर्घट दुर्जन । पुरवी वासना पांडवांची ॥३॥
पांडवांचें ध्यान धरूनि अंतरीं । नामा ह्मणे हरि साह्य करीं ॥४॥

८७.
सर्वांभूतीं नांदे सर्व नारायण । सर्व संस्थापन पां-डुरंग ॥१॥
अगा देववंद्या अगा गोपवेशा । पावन परेशा पर-मार्थासी ॥२॥
मूर्त अमूर्ताचा मुक्त परांगता । सर्व मायातीता साक्षिरूपा ॥३॥
नामा म्हणे देवांदानवां जिंकिसी । ते भाके आम्हांसी सांभाळावें ॥४॥

८८.
प्रल्हादादिकांचें अंतरीचें ध्यान । तें पंढरीये निधान उभें असे ॥१॥
सर्व जन जया नेणते जाहले । सुख दाखविलें पुंडलीका ॥२॥
वेदांचें जें सार श्रुतींचें जिव्हार । तेंचि कटीं कर उभें असे ॥३॥
ज्ञानाचें जीवन वैराग्या भूषण । तें सुख नि-ध न विटेवरी ॥४॥
शुद्ध बुद्ध मुक्त समाधीचें सुख । तें उभें प्रत्यक्ष वाळंवटीं ॥५॥
ह्लदयीं धरूनि नामा निजबोधें निमाला । शिण हारपाला संसाराचा ॥६॥

८९.
एक वाहूं तुळसीपत्र । तें देवासी प्रीय होत ॥१॥
रखुमाईनें देव । सोडविला कृष्णराव ॥२॥
नामा म्हणे पूर्ण होती । प्राप्त राधिकेचा पती ॥३॥

९०.
संतांची विश्रांति ज्ञानियांचें गूज । मुक्तिचें हें बीज मोक्षदानीं ॥१॥
कृष्णा विष्णु हरी मुकुंद मुरारी । अच्युता नरहरी नारायण ॥२॥
गोवर्धनधर गोपी मनोहर । भक्त करुणाकर पांडु-रंगा ॥३॥
तूंचि हें सकळ आदि मध्य अंतीं । निज सुख संपत्ति सज्जनांची ॥४॥
सकळ नारायण पातक भंजन । हरि जगज्जीवन परमानंद ॥५॥
तूंचि माझा श्रोता तूंचि माझा वक्ता । तूंचि घेता देता प्रेमसुख ॥६॥
नामदेव ऐसेम नाम त्वां ठेविलें । येणें अनुभ-विलें प्रेम सुख ॥७॥
विष्णुदास नामा विनवि पुरुषोत्तमा । सोडवीं भवभ्रमा पासोनियां ॥८॥