भक्तवत्सलता - अभंग ३ ते ५

३.
देवा तूं प्रथम गर्भबास भोगिसी । सागरीं जळचरु मत्स्य झालासी । कमठ पाठी नसंडी कैसी । कूर्में कासाविसी केलें तुज ॥१॥
अपवित्र नाम आदि वराह । याहूनि थोर कुर्म कांसव । अर्ध सावज अर्ध मानव । हे भवभाव कर्मांचे ॥२॥
खुजेपणें बळिस पाताळीं घातलें । तेणें कर्में तयाचें द्बार रक्षिलें । पितयाचे वचनें मातेसी वधिलें । तें कर्म जडलें परशुरामा ॥३॥
श्रीरामा झाल्या आपदा बहुता । कर्में भोगविलें अंतरली सीता । भाल्लुका तिर्थीं बधियलें अवचिता । नाम अच्युता तुज झालें ॥४॥
ऐसा कष्टि होऊनि बौद्ध राहिलासी । तूम कलंकिया लोकां मारिसी । आपुल्या दोषासाठीं आणिकं दंडिसी । निषकळंक होसी नारायणा ॥५॥
ऐसा तूं बहुत दोशी बांधिलासी । पुढिलचि जन्में  अवगतोसी । विष्णु-दास नामा म्हणे ह्लषिकेशी । तुझी भीड कायेसी स्वामियाहो ॥६॥

४.
अंगाची सेज फणि छाया धरी । सहस्रमुखीं करी स्तुति शेष ॥१॥
परि तयातें तुझें चरित्र आकळीत । तेथें माझें गीत कोणीकडे ॥२॥
कैशापरी तुज ध्यावें देव देवा । हें वर्म केशवा सांग मज ॥३॥
मार्कंडेयो भृशुंडि लोमहर्ष अगस्ति । करितां तुझी स्तुति कल्प गेले ॥४॥
ध्यानीं पाहतां तुज न पवती योगी । तेथें मी तो रोगी कोणीकडे ॥५॥
ब्रह्मचर्यव्रत आचरती देव । ऋषिमुनि सर्व करिती सेवा ॥६॥
परि तुवां गर्व हरिला तयांचा । तेथें माझी वाचा कोणीकडे ॥७॥
इतुकें ऐकोनि बोले केशिराज खुणें । आरुता येंइ ह्मणे नामयासी ॥८॥
मुखीं माझें नाम ह्लदयीं धरूनि प्रेम । हेंचि तुज वर्म सांगितलें ॥९॥

५.
चारी वेद तुझ्या नांदती नगरीं । तेथें मी भिकारी काय वानूं ॥१॥
वर्णितां पार नेणे चतुरानन । तेथें मी अज्ञान काय जाणें ॥२॥
अंगलग सेवक शेषाच्या सारिखा । तेथें माझ्या लेखा कोणीकडे ॥३॥
कैलासींचा राणा करितसे ध्यान । तेथें भ्रांत मन कोठें रिघे ॥४॥
इंद्रासहित देव जेथें ओळंगणें । तेथें दास्य करणें घडे कांहीं ॥५॥
नामा ह्मणे केशवा काय म्यां । करावें । तुझे पायीं रहावें कैशापरी ॥६॥