भक्तवत्सलता - अभंग ६ ते १०

६.
वेदां नकळे पार श्रुतीं अगोचर । उपनिषदां सार न-कळेचि ॥१॥
तो हरि गोकुळीं वसुदेवा कुळीं । यशोदेजवळी बाळ-कृष्ण ॥२॥
ब्रह्मादिक वंदिती शिवादिक ध्याती । शास्त्रांसी तों गति न कळेचि ॥३॥
योग्यांचें चिंतन मुनींचें अंजन । शेषादिकां ध्यान सदा ज्याचें ॥४॥
पुराणें भागलीं आचारें श्रमलीं । बोलतां राहिलीं साधुवृंदें ॥५॥
नामा ह्मणे तो हा विठठल पंढरी । नाम मात्रें तारी सकळांसी ॥६॥

७.
सहस्र तोंडांचा तोहि भागियेला । अंत नाहीं ज्याला गुणालागीम ॥१॥
तेथें मी पामर काय बोलूं वाणी । तुझी कीर्ति जनीं काय कैसी ॥२॥
यथामति कांहीं बोलियलों बोल । तोचि हा विठ्ठल नामा ह्मणे ॥३॥

८.
नामाचा गजर गर्जे भीमातीर । महिमा साजे थोर तुज एका ॥१॥
सिद्धि सिद्धि दासी अंगन झाडिती । उच्छिष्टें काढिती मुक्ती चारी ॥२॥
चारी वेद भाट होऊनि गर्जती । सन-कादिक गाती कीर्ति तुझी ॥३॥
सुरवरांचे भार अंगणीं लोळती । चरणरज क्षिति शीव वंदी ॥४॥
नामा ह्मणे देव ऐसा हो कृपाळू । करि तो सांभाळू अनाथांचा ॥५॥

९.
अगणित गुण वर्णिती पुराणें । पंढरीचे राणे ख्याती जयीं ॥१॥
अलक्ष भेटी लक्षिताची नाहीं । पुंडलिकें कांहीं तप केलें ॥२॥
युगें गेलीं अठ्ठावीस ते अझुनी । उभा चक्रपाणी रा-हिलासी ॥३॥
वेद ह्मणती नेति पुराणें तें किती । भांबावल्या मती ह्मणे नामा ॥४॥

१०.
खोल बुद्धिचा तो देवकीनंदन । उभा तो गे बाई ॥१॥
नंदनंदन संताचें जीवन । उभा तो गे बाई ॥२॥
कामिनी मनोहर नामया दातारा । उभा तो गे बाई ॥३॥