भक्तवत्सलता - अभंग ३१ ते ३५

३१.
देव आपण नाटक । भक्तां दाखवी वैकुंठ ॥१॥
देव आपण संसारें । होसी भक्तांचा साहकारी ॥२॥
देव आपण निराळा । भक्तां दावितो सोहळा ॥३॥
नामा ह्मणे भक्तांसाठीं । हात जोडी जगजेठी ॥४॥

३२.
गोविंद गुणाचें निधान । गोविंद नयनींचें अंजन । गोविंद बाळकाचें स्थान । गो़विंद चिंतन योगियांचें ॥१॥
गोविंद पांघुरे कांबळा । गोविंद क्रुपे़चा कोंवळा । गोविंद भावालागीं भोळा । गोविदें अजामेळा उद्धरिलें ॥२॥
गोविंद बुद्धिची बुद्धि । गोविंद एकली मांदी । गोविंदें हरिली विघ्नव्याधि । गोविदें सिद्धि स्मर-लिया ॥३॥
गोविंद गोकुळपाळक । गोविंद अंगवणें एक । गोविंदें दैत्या लवियला धाक । गोविंद शेष शयनीं ॥४॥
गोविंद आडलि-या काजा कैवारी । गोविंद बुडतियातें तारी । गोविंदा सोळसहस्र नारी । गोविंद बाळ ब्रह्मचारी ॥५॥
गोविंद दान दीक्षा गुरु । गोविंदे अढळ धुरु । गोविंद नामया दातारु । रुक्मिणीवरु गोविंदु ॥६॥

३३.
विठ्ठल माउली कृपेचि सावली । आठवितां घाली प्रेम पान्हा ॥१॥
न सांगतां सर्व जाणे तान्ह भूक । जवळी व्यापक न विसंबे ॥२॥
माया मोह कैसा करावा सर्वथा । अंतरींची व्यथा तोचि जाणे ॥३॥
सुखशांति रूपें लेवविली अंगीं । लागों नेदी धगी संसाराची ॥४॥
देऊनि अभय करें कुरवाळी । करित सावली पितांबरें ॥५॥
मुखीं नाम माळा कीर्तन श्रवणीं । लेवविलीं लेणीं नवविध ॥६॥
नयनीं अंजन सूदलें सांवळें । समाधान झालें सर्व अंग ॥७॥
अच्युत अनंत सुवर्णाची पेटी । घातलिसे कंठीं निर्वि-कार ॥८॥
चतुर्भुज शोभा रूप मध्यें मणि । प्रभा त्रिभुवनीं विरा- जित ॥९॥
मुक्तलग शुद्ध बिंदुली गोजिरीं । पद्महस्त शिरीं स्थापि-तसे ॥१०॥
संत पायरज कपाळीं टिळका । नाहीं भय शंका कळिकाळा ॥११॥
सगुण साजिरा कटीं कडदोरा । अवर्ण दुर्भरा दृढबोधु ॥१२॥
काम क्रोधादिक करूनि पुतळे । पाय जे घातले पायवाट ॥१३॥
वासनेची दृष्टि लागएल त्या झणीं । उभा चक्रपाणि मागें पुढें ॥१४॥
संतपायीं नामा शृंगार मंडितु । अखंड क्रीडतु महाद्वारीं ॥१५॥

३४.
एक गोक्षीर धाम धवळा । एक तो सहज मेघ सां-वळा । एक कंठीं रुंडमाळा । एक गळां वैजयंती ॥१॥
एक तो वृषारुढ जाण । एका साजे गरुडवाहन । एक स्मशानीं भस्मोद्धु-ळण । एका शयन क्षीरसागरीं ॥२॥
एक तो भोळा कैलासीं चक्रवतीं । एक तो वैकुंठाधिपती । एका सुरवर मुगूटीं वंदीती । एका अंगुष्ठी गंगा वाहे ॥३॥
एकाचे चरणीं नेपुरें झणत्कारु । एका पायीं रुळे तोडरु । एका परिधान व्याघ्रांबरु । एका पीतांबरु कसियला ॥४॥
एका नरकपाला खट्वांग डमरु त्रिशूल । एका शंख चक्र गदा कमळ । एका अर्धांगीं हैमवती बाळ । एका कमळा वामभागीं ॥५॥
एक त्रिपुर संधानीं लक्ष न चुके । एकबाणें वाळि वधिला कैतुकें । विष्णुदास नामा एक रूप देखे । हरि-हर कौतुकें वर्णितसे ॥६॥

३५.
अपराधाविण बळी । घातला पाताळीं । सवें कणव उपजली । द्बार राखिसी तयाचें ॥१॥
गार्‍हाणें सांगवें कवणा । केशवा सुजाणा । कोणी आणिक तुजविणा । नाहीं दुसर आह्मातें ॥२॥
बाळमित्र सुदामा सवें जेवी । धान्य जो मागे गांवोगांवीं । विपत्ति त्याची दूर व्हावी । ह्मणून दिधली राणीव ॥३॥
तुझें नाम न तोंडीं । वसुदेव देवकी बांधोडी । कंसा केली धांडडी । ऐसी विपत्ति दाखवुनी ॥४॥
इंद्र वर्षे शिळा धारा । पर्वत केला सामोरा । इंद्रा लविला दरारा । एवढी विपत्ति दाखवुनी ॥५॥
जोहरीं सूदलें पांडवां । सवेंचि उपजली कणवा । त्यासी केला त्वां रिघावा । आंगीं पाहण्या धांवसी ॥६॥
सभा पिशुनाची दाटली । द्रौपदिकाया आंसुडली । तिये वस्रें पुरविलीं । येवढी आपदा दाखवुनी ॥७॥
दैत्ये गांजिला प्रर्‍हादु । तुझ्या नामाचा प्रसादु । ऐसा करूनि वि-नोदु । तया दैत्या वधियेला ॥८॥
बिभीशण हाणितला लाथां । लंका दिधली त्या उचिता । कृपा करें रघुनाथा । समर्थ केला तये वेळीं ॥९॥
गजेंद्र पानेडी । धरिला यमदूत सुसरीं । वैकुंठीहूनि घा - लिसी उडी । येवढी आपदा दाखवुनी ॥१०॥
आह्मां डिंगराचें बोलणें । अनाथनाथा परीसणें । विष्णुदास नामा ह्मणे । शाहणें व्हावें यापरतें ॥११॥