स्फुट श्लोक - श्लोक ४४ ते ४६

४४
कदा चुकेचिनापदा । जनांस लाधली सदा । उव्यासि धाक सोडिला । समर्थ राम जोडिला ॥१॥
उदंड जन्नकु फिरे । तयामधें चि वीवरे । पाहावयासि आग्रजा । विशेष स्फुरती भुजा ॥२॥
अखंड प्रीतिच्या गुणा । कदा न सोसवे जना । प्रभु सदा परोपरीं । उदास दुसरी सरी ॥३॥
अनुज सेवकापरी । बहु मनु तयावरी । मनोगतें चि बोलणें । मनोगतें चि चालणें ॥४॥
जिवीं जिवाचिया खुणा । बुझेल तो चि शाहाणा । प्रचीत बोलणें घडे । बरा विचार सांपडे ॥५॥
करूनि सर्व बावळा । उगावलाच फावला । मनें मनु बुझावला । जनास राम फावला ॥६॥
४५
प्रसंग हा कठीण हो । बहुत पावले मोहो । परंतु येत्न पाहाती । सुखें चि ते चि राहाती ॥१॥
विवेक पाहाणें बरा । बरा विचार तो करा । उपासकांसि सुचना । उपासना उपासना ॥२॥
४६
श्रीकृष्ण देव नाटकु । जनांत सींतरु ठकु । तयास बैसला धका । मनुष्य नेति गोपिका ॥१॥
भुपाळ ही भले भले । जनीं उदंड जाहाले । हरासकाळ सेवटीं । विसंचितां लुटालुटी ॥२॥
समाग्य रावणादिकां । बहु कठीण काळ कां । महीवरी परोपरी । उदंड हे भरोवरी ॥३॥
भरे सवेंचि मागुतें । उगेंचि होतसे रितें । कदापि नावरे जना । बरी करा विवंचना ॥४॥
नदी भरोन वोहरे । तळें भरोन तें फुटे । तयापरीच संपदा । जनीं न निश्चळे कदा ॥५॥
बहुत भोगिती जयें । भले न पाहाती तये । ठकी ठकून जातसे । सुरंग भंग होतसे ॥६॥
बहुत चाखती चवी । सुरेंद्र दैत्य मानवी । म्हणे कवी नका नका । समस्त पावले धका ॥७॥