स्फुट श्लोक - श्लोक १८ ते २०

१८
परीक्षवंत तो मिळे । तयास वोळखी कळे । बहुत लोक नेणता । करील काय जाणता ॥१॥
असत्य तें चि सत्य रे । प्रचीत ते असत्य रे । स्वधर्म तो अधर्म रे । अधर्म युगधर्म रे ॥२॥
नसे च न्याय पाहातां । तयांत सीन राहातां । न ये चि आणि नायके । अहंपणें वृक्षा झके ॥३॥
आढंच साभिमानसा । आमानसा गुमानसा । प्रचीत वाउगी करी । बळें चि ते भरे भरीं ॥४॥
उगाच पक्ष घेतला । बळें चि वाद घातला । येथार्थ अर्थ वेर्थ रे । अनर्थ रे अनर्थ रे ॥५॥
करील काय तो भला । बहुकचीत येकला । विभक्त चोर फारसे । कचित साहुकारसे ॥६॥
सुधा परंतु वायसां । घडेल भोग कायसा । विवेकहीण त्या जना । घडे कसी विवंचना ॥७॥
प्रचीत न्याय वीलसे । दुराभिमान त्या नसे । विचार सार वीवरी । जनासि धन्य तो करी ॥८॥
प्रचीत सत्य सत्य रे । असत्य तें असत्य रे । निवेदनीं टळेचिना । बरी लिळा कळेचिना  ॥९॥
विशेष संतसंग तो । विरंगे रंग भंगतो । अनन्य हो मनीं धरा । विचारणा बरी करा ॥१०॥
१९
अचाट वाट उगमु । विहंगमु विहंगमु । विवेक येक सुगमु । घडेल उत्तमोत्तमु ॥१॥
उकावतां पळेंपळु । उफाळतां चि वीमळु । मुळींहुनी उठावला । बळेंचि ऊर्ध पावला ॥२॥
विवंचितो विचक्षणु । विशाळ धूर्त तीक्षणु । शरु नभांत संचरे । विवेक निर्गुणीं भरे ॥३॥
भरें भरें बहु भरें । पुरे पुरे सिमा पुरे । नुरे नुरे अनु नुरे । नुरोनि संत वावरे ॥४॥
अनन्य तो अनन्य रे । अनन्य धन्य धन्य रे । अभेद भक्त तो भला । निवेदला निवेदला ॥५॥
२०
बहुत स्वप्रीचे सखे । परंतु कोण वोळखे । विशेष प्रीति संपदा । खरी नव्हे चि ते कदा ॥१॥
कितेक नम्र बोलती । कितेक मृद चालती । कितेक लोक वैभवें । कितेक वोढती जिवें ॥२॥।
कितेक प्रीतिची मनें । कितेक भव्य भोजनें । कितेक वस्र भूषणें । परोपरीं विभूषणें ॥३॥
गुणें विशेष सुंदरा । दिसे बरी वसुंधरा । बहुत वर्तमानसें । मनीं गमे गुमानसें ॥४॥
कितेक सौख्य देखिलें । कितेक सौख्य चाखिलें । कितेक आठवे मना । बरी करा विवंचना ॥५॥
कितेक स्वप्रीच्या धना । मनीं धरूनि वेधना । बहुत लोक लोधले । धरूनि वेध खेदले ॥६॥
प्रपंच हा विसंचरे । तया परीच संचरे । भुलों नका भुलों नका । क्षणीक सर्व वोळखा ॥७॥
विचित्र भास भासतो । विंवचितां उदास तो । मनास बुधि सांगणें । जनास काय सांगणें ॥८॥
उगीच लागली सवे । विचार सारसा नव्हे । बनव्हे नव्हे नव्हे चि रे । सवे सवे सवे चि रे ॥९॥
उदास दास उत्तरें । म्हणे स्वरूप तें खरें । समस्त संग वाव रे । स्वभाव तो स्वभाव रे ॥१०॥