स्फुट श्लोक - श्लोक ३ ते ४

३
श्रीराम भक्तमूळ रे । प्रसन्न सानकूळ रे ।
समर्थ तो तया गुणें । समस्त होय ठेंगणें ॥१॥
प्रपंच संचितां हरी । विसंचितां बरोबरीं ।
दयाळ तो परोपरी । विशाळ सेवकां करी ॥२॥
समस्त ही पदें पदें । प्रभुपदें चि वीशदें ।
विचार सार जोडला । सदृश्यभास मोडला ॥३॥
तदुपरी विवंचना । विचार आणितां मना ।
मनास ठाव नाडळे । विशेष हेत ही गळे ॥४॥
विवेक हा भला भला । उदंड राम देखिला ।
पदीं अनन्य मीळणी । उरी नसे दुजेपणी ॥५॥
विचार सार सारसा । करील कोण फारसा ।
बळें बळें चि नीवळे । कळे कळे चि आकळे ॥६॥
४
वितंड रूप साजिरें । प्रचंड दंडलें बरें ।
धगधगीत सिंधुरें । गुणी समस्त किंकरें ॥१॥
अनेक छेंद दाखवी । प्रबंद बंद तो कवी ।
कवी जनास तोषवी । विरंग रंग रोषवी ॥२॥
सदा करीकथा बरी। मृदांग टाळ झल्लरी ।
रबाब वाजवी बळें । कामाच सारमंडळें ॥३॥
पदी प्रबंद साजिरे । रसाल शब्द गोजिरे ।
तयामधें मनु भरे । प्रचंड आर्थ वीवरे ॥४॥
कविप्रबंद पाहिजे । कवित्व जाड लहिजे ।
पवाड वाड उत्तरें । सखोल तें मनोहरें ॥५॥
मृदें कठीण भेदकें । अभेद भेद छेदकें ।
लघु विशाळ वेंकटे । मधुर थोर तीखटें ॥६॥
प्रसंग संग राखणें । कवित्वरंग चाखणें ।
सलक्षणें विलक्षणें । प्रबोध धूर्त तीक्षणें ॥७॥
अनेक शब्दभेद हा । प्रवीण हो बरें पाहा ।
अतर्क्य तर्कितां नये । निरूपणें प्रचीत ये ॥८॥
विळासवासिनी गिरा । सरस्वती मनीं धरा ।
विचार सार पाहानें । निवेदनें चि राहाणें ॥९॥
अनेक भास भासतो । परंतु सर्व नासतो ।
प्रचीत आपुल्या मना । चळेल देहभावना ॥१०॥
उपाय तो अपाय रे । भुतें भजोन काय रे ।
भजा अनंत व्यापका । चतुर हो चळों नका ॥११॥
भुतें समस्त वाव रे । प्रकुर्तिचा स्वभाव रे ।
अनंत संत वोळखा । मुळाकडे चुकों नका ॥१२॥
अनन्य देव भाविजे । तरी तयास पाविजे ।
नुरेल तो भला भला । निसंग तोचि पावला ॥१३॥
दिसे शरीर तों सवे । दिसोन काय तें नव्हे ।
असोनि वेगळावला । अखंड येक लाभला ॥१४॥
जयास लाभ तों नसे । अभक्त भक्त वीलसे ।
न बोलतां च बोलणें । न चालतां च चालणें ॥१५॥