श्री मुक्तेश्वर आख्यान - अध्याय ११ वा

श्री गणेशाय नम: ॥ श्री सरस्वते नम: ॥
मुक्तदेव पातला स्वनगराप्रति ॥ आनंदे किती येक काळ पर्तती ॥ स्नुशा सहित भूपति ॥ राज्य करीत स्वानंदे ॥१॥
राजी स्थापून पुत्रासी ॥ आपण राज्य करी स्वदेशी ॥ स्नुशा तरुण रुपासी ॥ यौवन नी सुरे पुत्र तो ॥२॥
वृध्द काळ गति कळली ॥ प्रभावती देवाज्ञा पावली ॥ पुत्र स्नुषा आक्रंदली ॥ मुक्तदेवासी ओस दस दिशा ॥३॥
मुक्तदेव म्हणे आता संसारा ॥ व्यर्थ काय भूमी भार ॥ आता सेऊन वनांतर ॥ मग ऋषीश्वर बोधीले ॥४॥
मुक्तदेव वनांतरी ॥ शिवार्चन वीधि ध्यान करी ॥ मग प्रसन्न झाले त्रिपुरारी ॥ आले सत्वर उमे सहित ॥५॥
शिव पार्वती म्हणे पुत्र राया ॥ कां आठविले मज सखया ॥ मुक्तदेव वदोनी पाया ॥ म्हणे भार्या देवाज्ञा पावली ॥६॥
आता व्यर्थ काय संसार ॥ भार्या विण व्यर्थ नर ॥ काय वाचोनी भूमी भार ॥ येईन तव समागमे ॥७॥
ऐकोनी पार्वते ने धरीले पोटी ॥ तेव्हां बोलिले धुर्जेठी ॥ स्त्रीची कायेसी गोष्टी ॥ ऐक राहटी परंपरा ॥८॥
क्षण भंगूर हा प्रपंच जाण ॥ व्यर्थ सीन कां करिसी ॥९॥
प्रपंचा तितुका तितुका नाशीवंत ॥ मिथ्या मय नव्हे शाश्वत ॥ पंचभूते आव्याक्रत ॥ यथा प्रकारे वर्तती ॥१०॥
परमात्मा शाश्वत जाण ॥ तो सर्वा भूति असे व्यापून ॥ आला गेला म्हणून ॥ व्यर्थ कल्पना वाढविती ॥११॥
परी तो गेला ना आला ॥ जेथीचा तेंथेची राहीला । अचळ अंतरात्मा बोलीला ॥ तो चळेना ढळेना ॥१२॥
तैसां तूं अखंड ब्रह्मारुप शिवशक्ती रुप तूचीं तूं ॥१३॥
प्रकृति साठी शोक करिसी ॥ जैसें मृग जळ न्याये निश्चयेसी ॥ परी ते साक्षात रुप वीवसी ॥ दाटोनी घरासी आणावी ऐंसा बोध करोनी मुक्ता प्रती ॥ केले नीगृती प्रयाण ॥१४॥
इति ब्रह्मांड पुराणेतिहास ॥ भविषोत्तराचा अर्थ विशेष ॥ धर्म शास्त्र प्रमाण त्यास ॥ एकादशोध्याय गोड हा ॥१५॥
श्री कृष्णार्पणमस्तु ॥