श्री मुक्तेश्वर आख्यान - अध्याय ३ रा

श्री गणेशाय नम: ॥ श्री शंकराय नम: ॥
शक्राने उपाय केला ते वेळी ॥ तप सांडावया उर्वशी पाठविली ॥ ते जावोनी या वहीली ॥ नाना कळा दावित ॥१॥
मग जानुमंडळ तपेश्वरी । नेत्र उघडी तें अवसरी । उर्वंषी शिणली भारी ॥ लज्जित होउनी निघाली ॥२॥
मग ब्रह्मा आणि शक्र चिंता करी ॥ सकळ देव निघाले जुझारी ॥ युध्द करिती नानापरी । तरी तो दैत्य नाटोपे ॥३॥
अग्नी ज्वाले कासा वीस होती ॥ देवाची नचले तेथे युक्ती ॥ मग विष्णूशी करुणा भाकिती ॥ रक्ष रक्ष म्हणती आम्हातें ॥४॥
मग ब्रह्मा विष्णू इंद्रादि देव सकळ मिळोन ॥ गेले सदाशिवाशी शरण ॥ म्हणती जानुमंडळ दारुण ॥ पृथ्वी वरी प्रळ्य मांडिला ॥५॥
ब्रह्म वरे उन्मत झाला ॥ तो न गणी कवणाला ॥ कांही पाहिजे रचीला उपाये यासी ॥६॥
नचले कवणाचा उपाय अवघे त्रासले देव पाहे ॥ त्रिभुवन हे जात आहे ॥ करावा उपाय लागेल ॥७॥
ऐंसे एकता विबुध्द वचन ॥ महा कोपला त्रिनयन ॥ थरारीले जटा अतुन ॥ अद्‌भुत नवल वर्तंले ॥८॥
स्वेद बिंदु निघाले ॥ ते मुखा परियंत आले ॥ तेंथे उध्दवले ॥ मुक्तदेव ॥९॥
त्या क्रोध बिंदु चा उल्हाट तेथे ॥ पुरुष जन्माला अचाट ॥ किरिट-कुंडल सुभट ॥ पुरुष उत्कुष्ट उध्दवला ॥१०॥
गळा शोभे रुद्राक्ष माळा ॥ शिवमंत्र जपे वेळो वेळा ॥ त्रीपुंड विभूति झळाला ॥ आरक्त पाटोळ नेसला ॥११॥
तो उभा कर जोडोन विनवी शंकरा लागोन ॥ आम्हा निर्मिले काय कारण ॥ सांगपंचवदना ॥ दश नयेन स्वामी ॥१२॥
ऐशी विज्ञाप्ती करी ॥ मग बोलिले त्रिपुरारी ॥ तूं यश वंत निर्धारी ॥ अक्षय समरी होय तुज ॥१३॥
पुरुष चातुर्यंता पाहून ॥ संतोषला शिव आपण ॥ वर दिधल तया लगोन ॥ क्षत्रीय वंश म्हणोनिया ॥१४॥
तुज जन्म ऋषी सवेळी ॥ म्हणोनी तुझी उत्तम कुळी ॥ मुक्तदेंव नाम ते वेळी ॥ अवडीने ठेवीले ॥१५॥
मुक्तदेवासी बोलिले शंकर ॥ तुज आहे अभय वर ॥ त्रिभुवनी साचार ॥ यशवंत होसी तु ॥१६॥
ऐसा वर देउनी जाण ॥ काय सांगे मुक्तदेवा लागोन ॥ तु जानु मंडळा प्रती वधून । यश घेइ सत्वर ॥१७॥
सकळ परिवारा सहित ॥ सहारुनी होई यशवंत ॥ ब्रम्हा विष्णु इंद्रादि देव समस्त वर देते झाले ॥१८॥
इति श्री ब्रह्मांडपुराण इतिहास ॥ धर्मंशास्त्रप्रमाण त्यास ॥ प्रसंग तिसरा संपूर्णमस्तु ॥ ओव्या ॥१९॥