जय मृत्युंजय - देऊ न शकलो तुम्हां संपदा ...

देऊ न शकलो तुम्हां संपदा मान, कीर्तिची माला ।
तितस्कार अपमान यातना ये तुमच्या वाटयाला ।
जनहो, मागुति माझ्या आलां ॥धृ०॥
शाप नियतीचा या सरणीला
पंथ कंटकांनी भरलेला
रक्त आंसवे पदा पदाला
स्वत्वाच्या यज्ञी तरुणांच्या त्यागा देव भुकेला ।
जनहो मागुति माझ्या आलां ॥१॥
अन्य पथाने गेला असतां
कोठे मंत्री झाला असतां
ल्यालें असतें वसन पांढरे, ’देशभक्त’ बिरुदाला ।
जनहो मागुति माझ्या आलां ॥२॥
सप्तपदी विरहाग्नीभोवती
मुंडावळ अश्रूचे मोती
मंगळसूत्रावर ओघळती
वरला छळ साक्षात् युवतीनो ! संगे पतिच्या गेलां ।
जनहो मागुति माझ्या आलां ॥३॥
जनहित वाटे श्रेष्ठ, ना स्तुती-
ज्यांना, ते या पंथा मिळती
अंबर फाटो, दुभंगो क्षिती
वा गेहाचा बनो उन्हाळा, भिडो शूळ ह्रदयाला ।
जनहो मागुति माझ्या आलां ॥४॥
चार मावळ्यांसह शिवराया
धजला दिल्लीशा हलवाया
स्वतंत्र म्हणुनी अभिषेकाया
जीवमान चैतन्य अल्पही पुरते उत्थानाला ।
जनहो मागुति माझ्या आलां ॥५॥
निष्ठेच्या या अनुयायांना
वस्तु काय देऊ उपायना
हिंदुंची घडवा संघटना
राष्ट्राला मात्रा गुणकारी एकचि या काळाला ।
जनहो मागुति माझ्या आलां ॥६॥