बिनवीतो तुज प्रति परिसें मंगलमुर्ति ॥ दीन मी बहूत गांजलो ॥
टाकिले वनवासी निष्टूर झालासी मन झाले दुश्चित ॥
कृपेचा सागरु भक्ताचा दातारु अनाथाचा नाथ होसी ॥
कष्टविले मज या रे प्रपंची ॥ ह्मणुनिया स्मरण तुमचें हो देवा ॥१॥
टाकिले वन वासी यातना देहासी होत असे मज फार ॥
न पाहे अंतर न धरावें उदास मी रे बहुत श्रमलो ॥
काकुलति येतो तुज मी देवा मज नाहीं विसावा ॥
पुण्य नाहीं माझें ग्रंथिसी फार ह्मणुनिया धरीले अंतर हो देवा ॥२॥
न विचारी गुणदोष लाऊनि कासेसी ॥
उतरीं देवा पैलथडी ॥ संसार सागरी बुडतो भारी ॥
विषयीं झालो असक्त ॥ माया ही कर्मिणी न सोडी क्षणभरी ॥
पिडिती बहुत शरीरी ॥ इजलागी उदार तुझे उदार तुझे स्मरण ॥
(मोरया) तेणें होईल दहन हो ॥३॥
येऊनि गर्भवासा व्यर्थ श्रमलो ॥ कांहीं सार्थकचि नोहे ॥
स्नेह लागला पुत्रकलत्री ॥ वाटति माझी सखी ॥
सत्कर्में टाकूनि यांचे कारण ॥ भ्रांति पडली माझ्या देहीं ॥
मायेचें पडळ (तोडी) काढी लवकरी ॥ (पाया) चरणा वेगळे न करी दुरी हो (मोरया) ॥४॥
मनवृत्ति माझी होती चंचळ ॥ इस करी बंधन ॥
बंधन करी तूं आपुले चरणी ॥ न जाय क्षण एक भरी ॥
दास चिंतामणी विनवी चरणी ॥ राहिन मी तूझे पायीं ॥
आणिका ठायासी मज नाहीं रे गोडि ॥
ह्मणोनिया चरण न सोडि हो देवा ॥ ह्मणोनिया (पाय) नसोडी ॥५॥