बरवी संतचरित्रे हो! तारक परम पवित्रे हो ! ॥ध्रु॥
बहिरंभट एका प्रतिष्ठानी विद्या विनयो पुरता ।
मान्य लोकी असता त्याच्या ऐका कैसे चरिता ॥१॥
गंगास्नाना करुनी जपतप माध्यान्हीका सारी ।
गृहासि परतुनि येऊनि भोजन करिता सहपरिवारी ॥२॥
शाक आहे अलवणी ऐसा स्त्रीशी विनोद करिता ।
साठ वरुष वय, चवि ना गेली ? प्रतिउत्तर दे कांता ॥३॥
ऐसे ऐकुनि विरक्त चित्ता संचरला अविनाशी ।
सत्य मात बोलसी म्हणोनी वंदी नियभार्येसी ॥४॥
भिडेसि घालुनि गृहासि नेती यास्तव रागे रागे ।
यवन पुरोहोत याच्या गृहासि धावुन गेला वेगे ॥५॥
हिंदुस अविंध करिता पुण्य मिळेल तुमच्या धर्मी ।
याने अवश्य म्हणोनिया तो भ्रष्टविला निजकर्मी ॥६॥
अविंधासी भांडे माझे कानचि नाही बुजिले ।
व्यर्थ कातडे कापोनी मज अविंध कैसे केले ?॥७॥
सवेचि येऊनि ब्रह्मसभेसी साष्टांगे नमियेले ।
’भ्रम चित्ताचा’ काय करावे ? विपरित ऐसे झाले ॥८॥
नेत्री अश्रु कंठ दाटला अनुतापाने भरला ।
शास्त्र पाहुनी प्रायश्चित्ते पुनरपि ब्राह्मण केला ॥९॥
पाचासाता दिवसा येऊनि ब्रह्मसभेसी पुशिले ।
प्रायश्चिते लिंगावरुते आझुनि चर्म न आले ॥१०॥
पिसाचि होउनि नग्न बहिरापिसा नाव हे मिरवी ।
फिरत फिरत आला वडवाळे नागेशाची गावी ॥११॥
नागनाथ मठ बांधाया करि सनकाड्यांचे गाड ।
हस्ती ऐसे धोंडी वरुत्या जुंपियेले माकोडे ॥१२॥
त्याते छळुनी बहिरापीसा पुसतो मजला सांगा ।
हिंदु किंवा अविंध ? म्हणता सदगुरु आले रागा ॥१३॥
हाती काठी बळे घातली उचलुनि टाळूवरुते ।
घेरी येऊनि भूमिसि पडता नाठवे चित्तवृत्तीते ॥१४॥
मुसळ आणुनी शिष्या हाती कांडविला पिंडासी ।
अस्थिमांस कांडोनी गोळी केली मेणाऐशी ॥१५॥
त्याची पुनरपि मूर्ति निर्मिली भडाग्नि दिधला हाते ।
विझता अमृतदृष्टी अवलोकिले नागनाथे ॥१६॥
ब्रह्मरुप हा तनु ओतिव माजी चैतन्याचा वास ।
बहिर्‍यापीशा ! सावध ऐसे पाचारिले त्यास ॥१७॥
येऊ उठोनी चरण वंदिले, कोण तू? ऐसे पुसे ।
याति वर्ण ना नामरुपातित माझे रुप मजची भासे ॥१८॥
मस्तकि हस्तक ठेवुनि केला संकल्पाहुनि परता ।
भक्ता बहुत आणिक तारियेले जयजय नागनाथा ॥१९॥
ऐसे अपार संत वर्णिता संशय सर्वहि जातो ।
आठवले ते एक्या भावे उद्धवचिद्धन गातो ॥२०॥