शिवरात्रमाहात्म्य - अभंग ४६ ते ५०

४६.
पापिष्टाचें जिणें काय ते जिवालें । गळां स्तन झाले शेळियेचे ॥१॥
येथेंचि जो खोटा तेथें तो करंटा । व्यर्थ आला पोटा माउलीचा ॥२॥
तप्त ताम्र भूमि लोळविती नरा । लेटिती अघोर नरकामाजी ॥३॥
लोहोचंबुकाग टोंचिती येवोनी । मारि-ताती घणीं माथां घाव ॥४॥
वांधोनियां गळां टांगिती उफराटें । ह्मणताती सोटे वंरिच्यावरी ॥५॥
आसीपत्रावरी वोढिसी धरोनी । लेटिती नेउनी कुंभपाकी ॥६॥
जळतिया खाबा भेटविती बळें । खैरा़च्या इंगळें नाहाचिती ॥७॥
प्रळय क्रूर सर्प झोंबचिती कंठासीं । ओढोनि जिव्हेसी खंड करिती ॥८॥
नामा ह्मणे ऐसी पापिष्ठाची गती । जन्म लक्ष शतीं हेंचि फळ ॥९॥

४७.
न करू आह्मीं तैसें घेईं आतां भाक । अंतरीं नि:शंक झालो सर्व ॥१॥
तुह्मीं आह्मां साक्षी असे सदाशीव । येथें दुजा भाव धरूं नको ॥२॥
पिऊनियां पाणी न येऊं तुजपाशीं । तरी घडे आह्मांसी सर्व पापें ॥३॥
जातीचा ब्राह्मण न करी ब्रम्हकर्म । तो जैसा अधम तैसे आह्मी ॥४॥
स्वामिद्रोही आणि विश्वास-घातकी । तो पडे ज्या नरकीं तेथें पडो ॥५॥
नामा म्हणे ऐसी वाहोनियां आण । धरीले चरण पारध्याचे ॥६॥

४८.
पारधियासी तेव्हां दाटला गहींवर । लोटलें अपार प्रेम तेव्हां ॥१॥
जीवदान दिल्हें जावें तुम्हीं आता । न करावी चिंता कांहीं येथें ॥२॥
इंद्राचा मी दूत चुकलों सेवेसी । यालागीं जन्मासी आलों जाणा ॥३॥
तुमचिया बोलें निवालें अंतर । घात इत:पर न करीं कांही ॥४॥
नामा ह्मणे शुभकाळ त्याचा आला । ह्मणवोनि झाला पश्चात्ताप ॥५॥

४९.
सोडोनियां गळा मुक्त केले त्यांसी । पिऊनि उदकासी आली पुढती ॥१॥
क्षुधेलासी फार न लावीं उशीर । घेऊनिय़ां शस्त्र हाणी वेगें ॥२॥
घर तुझें दूर वाहावेना भार । आह्मी तेथ-वर येत असों ॥३॥
सत्यत्व देखोनि ह्मणतसे पारधी । तुम्ह्यांसी न वधीं जावें आतां ॥४॥
पाठोपाठी त्याच्या घरालागीं आली । वरणीं घातली मिठी त्यांनीं ॥५॥
नामा ह्मणे सत्त्व आगळें तयांचें । वर्णावया वाचे नये शेषा ॥६॥

५०.
हरिश्चंद्र राजा सत्त्वनिष्ठ मोठा । स्त्रीपुत्र चोहोटामाजी विकी ॥१॥
तैसोंचि येथें मृगाअंगीं सत्त्व । वोपियेला जीव पारध्यासी ॥२॥
शिबीराजा अंग कापी नेटपाटें । सत्त्वासी पालट होऊं नेदी ॥३॥
ताम्रध्वजा शिरीं कर्वत घातला । नाहीं पालटला मनोधर्मा ॥४॥
नामा ह्मणे मागें बहुतीं केएले कीर्ति । तयां ऐसी रीति येथें दिसे ॥५॥