Dictionaries | References

जे कां रंजले गांजले। त्‍यासी म्‍हणे जो आपुले।।

   
Script: Devanagari

जे कां रंजले गांजले। त्‍यासी म्‍हणे जो आपुले।।

   तोचि साधु ओळखावा। देव तेथेंचि जाणावा।। -तुगा २२१५. जो दुःखित मनुष्‍यास जवळ करतो त्‍यासच साधु म्‍हणून समजावे व त्‍यावर ईश्र्वराची कृपा आहे, नव्हे तो ईश्र्वरस्‍वरूपच आहे असे मानावे.

Related Words

जे कां रंजले गांजले। त्‍यासी म्‍हणे जो आपुले।।   कां   जो   जे   वेळींच जो जागे, तो भीक कां मागे   வலைப்பின்னல்   जे गोनां   तुका म्‍हणे उगी रावचें, कितें जाता तें पळौचें   कां तर   तुका म्‍हणे येथे, पाहिजे जातीचें।   जो बोलेल तो करील काय, जो गर्जेल तो पडेल काय?   रंजले गांजले   कां कीं   कां जें   जे नाहीं टिळीं, त्‍याला कां द्यावें सुळीं   जो गुमागयम   जो तो   जो गुमागदल   जो मेरेन   जो आथोन   घर सारव तर म्‍हणे कोनाडे किती   जेव वाटीं, तो म्‍हणे जेवीन नरवटीं   कां गा बाई रोड, (तर म्‍हणे) गांवाची ओढ   तेथें संताप, जे स्‍थळीं व्याप   जो भिऊन वागे, त्‍याचे मागे देव लागे   महाभारत कां माजवीता   जेव रे पुता (बाबा) वाटींत, म्‍हणे मला नरटींत गोड लागतें   टिड्डी   जो चढेगा, सो गिरेगा   जो चढेल, तो पडेल   जे भीती मरणारा, ते जाती शरणाला   जे जाती देवा, ते सगळे नव्हेत बोवा   सलह   जे गुण बाळे, ते गुण लेंकुरवाळे   योनी   टोणग्‍याचे कानीं वाजविली किनरी, तो म्‍हणे माझी ट्रोंयच बरी   दमडी रोकडी, कंबर कां वांकडी   खोटेंच बोलायचें मग थोडें कां? भुईवर निजायचें मग संकोच कां?   बोलायचें बोलून थोडें कां? रानांत निजून अडचण कां?   जो घाबरतो तो रानभरी होतो   जो श्रमी, त्‍याला काय कमी   मनइंद्रिया जो न्यासीः तेयाचीच एकादशी   जो करतो तो खाड्यांत पडतो   जो स्‍पष्‍टवक्ता तो कपटी नसतो   जे खाय ते सवाद जाणे   जे देवळांत जातात, ते सर्वच साधु असूं शकत नाहीत   जे आरंभ शूर, तां गेलें ना मजल दूर   माणसासारखा माणूस, मग पाण्यासारखा कां मुततो?   गर्व हरणें, त्‍यासी संबंध न ठेवणें   ओ कां ठो करतां न येणें   हात खोरणें असतां हात कां जाळावा   जे सा   जे सार   बेमा जे   माख्रा जे   सोदोब जे   योनि   अग अग म्हशी, मला कां नेशी   जो विजार शिवील तो हगायला भोंक ठेवील   जो विजार शिवील तो हगायला भोंक राखली   अशी कां धुसफूस, दोन पैशाचे तीन ऊंस   आपना वही जो आपने काम आवे   जो खायगा खाक, उसकी होयगी राख   जो हरिरंगीं रंगला, त्‍याचा संसार परतला   जो दुसर्‍यावरी विश्र्वासला, त्‍याचा कर्याभाग बुडाला   जो आभाळावर थुंके, तो आपल्‍याच तोंडावर थुंके   प्रपंची जो सावधान, तोच परमार्थ करील जाण   जो आहे बहू भोळा, त्‍यावर ठकाचा डोळा   जो उदकांत देंवना, तो व्हाण काडिना   जो उशीरानें उठे, त्‍याचें काम शेष सांठे   जो दुकानाचा चार, दुकान होय त्‍याचा किंकर   जो बहु इच्छा करतो, तो अडचणीत पडतो   जो बोलण्यांत बोलका, तो कृतींत हलका   जो भजतो देवाला, त्‍याच्या उणेपणावरही घाला   जो मनुष्‍य कर्जदार, त्‍याला नेहमी शब्‍दमार   जो संसारी नांदला, तेणें सुचविलें देवाला   जो वर पाहून चालतो, तो खड्‌यात पडतो   जो फिरवी लाठी, त्‍याला शत्रू दाखवी पाठी   जो इजार करील, तो भोंक ठेवील   कुणब्‍याला जो म्‍हणेल आप, त्‍याचा गाढव बाप   जो खाई आंबा, तो सोशी ओळंबा   जो भुलला देवाला, तेणें पापाचा संचय केला   जो शिक्षा करूं पाहतो, तो कल्‍याण चिंततो   जो हरघडी शपथ घेतो, तो घातच करतो   जो गुळाने मरतो त्‍यास विष कशास?   जो सारखा धांवतो, तो शर्यतीस मुकतो   जो स्‍वतः नम्र, तो हुकूम करण्याला योग्‍य   जे ज्ञानीयाचें ज्ञानः तें लोकांचें अज्ञानः   एकाचें जे अन्न होय, ते दुसर्‍याचे विषप्राय   कोण तर म्‍हणे कोपरा   जेवल्‍यावर म्‍हणे जात कोण   ताप म्‍हणे मी मायबाप   जे जाय जावा, ते पाछा नहि आवा   network   جال   तुका म्‍हणे करून दावी। त्‍याचे पाय माझे जिवीं।।   కాటువేయు   খুটা   ਡੰਗਣਾ   ଚୋଟ ମାରିବା   
Folder  Page  Word/Phrase  Person

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP