Dictionaries | References

तारुण्यांत स्‍वामैर्ख्य कळे, तर सदां सुख मिळे

   
Script: Devanagari

तारुण्यांत स्‍वामैर्ख्य कळे, तर सदां सुख मिळे

   तरुणपणी जर आपल्‍या वागणुकीतील दोष आपणांस कळून येतील व पटतील, तर सर्व आयुष्‍य सुखाने जाण्यास हरकत पडणार नाही.

Related Words

तारुण्यांत स्‍वामैर्ख्य कळे, तर सदां सुख मिळे   सुख   सदां   सुखसुविधा   सुखसमृद्धी   घरीं सुख तर बाहेर चैन   सदां भशेन   सुखावणे   रोजगारांत कर्ज आणि तारुण्यांत व्याधि, मग सुख तें लागावें कधीं   मानलें तर सुख, नाहीं तर दुःख   न मिळे भीक, तर कांहीं तरी शीक   गेली वेळ पुन्हां येत नाहीं, सदां सुख मिळत नाहीं   लहानपणीं दुःख, मोठेपणीं सुख   आधी दुःख मग सुख   तर   हातापायास दुःख (श्रम) तर पोटास सुख   आईला सुख तर गर्भाला सुख   न पडतील चित्रा तर भात न मिळे पितरा   जें न कळे जेरबंदी, ते कळे संबंधी   खातपीत निवाला, सुख नाही जिवाला   उपासांनी देव मिळे तर दुष्काळांत गेलें काय थोडें?   न पडती चित्रा, तर भात न मिळे पितरा   सुख-साधन   सुख समृद्धि   सुख मिलना   सुख सुविधा   ज्‍याचें जळे, त्‍याला कळे   दुःखाअंतीं सुख   भाग्यवत्ता   हंसे रडे गीत गाय, संसारचं सुख काय   उत्तम शेती, मध्यम व्यापार, कनिष्ठ चाकरी, निदार भीक, न मिळे भीक तर (नाही तर) वैद्यकी (वैद्यगिरी) शीक   एका दिवसाचें सुख, त्याचें दुणें होय दुःख   जावें त्‍याच्या वंशा, तेव्हां कळे।   पडतील चित्रा स्वाती, तर पिकतील माणिक मोती, पण कापूस न मिळे वाती   सुखी   नखभर सुख, हातभर दुःख   ज्‍याप्रमाणें दुःख, त्‍याप्रमाणें सुख   डुकराक कोंडाचें सुख   डुकरा खीं कॉंडा सुख   कां तर   पडतील स्‍वाती तर पिकतील माणिकमोती, कापूस न मिळे वाती   सदां खातीरचें   सुख हें सुखानें मिळत नाहीं   घरचा यजमान सुखी तर सर्व घर सुखी   पराधीन, (पराधीनता) स्पप्नीं सुख नाहीं   तारुण्यांत विलास, वृद्धपणीं वनवास   सुखिन्   कळे न कळे इतका   ശുദ്ധമാകുക   ಸುಃಖ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗು   सूख मेळप   खाल्‍ले तर बाधतें, न खावें तर लंघतें   सुगवलें तर सूत, नाहीं तर जीवंत भूत   धरावें तर डसतें, सोडावें तर पळून जातें   बोल तर बोल, नाहीं तर हरभर्‍याचें फोल   साधली तर शिकार, नाहीं तर भिकार   धरतो तर डमतो, सोडतो तर पळतो   धरले तर चावतें, सोडले तर पळतें   धरले तर चावतें, सोडले तर बाघतें   मोडली तर काडी, फुटला तर डोळा   पावला तर देव, नाहीं तर धोंडा   दीप जळे विघ्न पळे, पूण ज्याचें सरे त्यास कळे   मारावा तर वाघ, लुटावें तर अंबर   मारावा तर हत्ती व लुटावें तर भांडार   लागली तर शिकार, नाहीं तर भिकार   मानला तर देव, नाहीं तर दगड धोंडा   बोलावें तर बडबडया, न बोलावें तर मुका   धरला तर रोड्क, सोड्ला तर बोडका   पडला तर आंबा, नाहीं तर ओलटा   साधलें तर आपलें, फसलें तर लोकाचें   खावें तर बाधतें, टाकावें तर शापतें   अहो तर काहो   अरे तर करि   सुख हें दुःखाचें मोल देऊनच मिळतें   उगळला तर परमेश्र्वर, खंटला तर शनैश्र्वर   अरे तर कांरे, अहो तर कांहो   अरे तर कांरे, अहो तर कायहो   चालला तर गाडा, नाहीं तर खोडा   उडाला तर कावळा नि बुडाला तर बेडूक   हयातीचा दम असला तर   दुसर्‍याचें परमदुःख, पाहून हेवा मानी सुख   उडी नाही तर बुडी   खाईल तर पिईल   दुःख सांगे दुख्याक, सुख सागे सुख्याक   मनालागीं सुख देतें, देणें सदगुणाचें होतें   सुख सांगचें सुखेस्ताक आणि दुःख सांगचें दुःखेस्ताक्‍   अंग मेहेनतीचें काम तेणें मिळे आराम   दोन बायकांचा दादला आणि सुख नाही जिवाला   उन्हांत गेल्याशिवाय सावलीचे सुख कळत नाही   गोळे मारतां सुख, पण हिशेब देतां दुःख   मारशील तर पुढें जाशील   गुलाबाची मिळे शेज, जपावें कांट्यास रोज   लक्ष्मी नामाभिधान, दर्शन जाहल्या न मिळे अन्न   कोण तर म्‍हणे कोपरा   पसीने से तर   सोक्ष नाहीं तर मोक्ष   आशेसारखे सुख नाहीं आणि निराशेसारखें दुःख नाहीं   सुख सांगावें जना, दुःख सांगावें मना   सुख सांगावें जनाला, दुःख सांगावें मनाला   स्वेदित   
Folder  Page  Word/Phrase  Person

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP