उगे राहतां अकार कैचा । उकार शब्दें वेदवाचा ॥
काम पुरवी मकाराचा । साक्ष त्याचा पाहिजे ॥१२१॥
साक्ष न घडे द्वैतावीण । म्हणोनि गुरुशिष्याचरण ॥
परंपरामालिका जाण । विधीची खूण अद्वैती ॥१२२॥
विधियुक्त विचार करणें । ऐसी बोलली श्रुतिवचनें ॥
बोल बोललों तत्प्रमाणें । आधिक्य उणें नव्हेची ॥१२३॥
नसतां शास्त्रीं व्युत्पन्नता । शब्दमात्र सदगुरुसत्ता ॥
बोलतां मूळाधार वार्ता । संशय चित्ता न बाधी ॥१२४॥
जे रेणुका महाकाळी । कामधेनु त्रैलोक्य पाळी ॥
जीचे गोरसाची नव्हाळी । सर्व काळीं घेईजे ॥१२५॥
त्या गोरसचें तांडव । हें उपासनेचें वैभव ॥
सर्वत्र मायेचें लाघव । गोडी अपूर्व तेथीची ॥१२६॥
गोडी घेतं सौख्य वाटे । कामना अबाधित प्रगटे ॥
संतोष पावती आत्मनिष्ठे । येर भ्रमिष्ठे भ्रमताती ॥१२७॥
आत्मनिष्ठावेगळा पाही । सौख्यभोग कोण्हासी नाही ॥
अमृताचे पडतां डोहीं । अपाय पाही विषयांचा ॥१२८॥
म्हणोनि अमृताचा त्याग । तैसाचि विषयाचा प्रसंग ॥
परमामृत तें ज्ञानयोग । साधिती चांग चांगलें ॥१२९॥
अपायाचा योग घडला । तेथें भक्तिप्रसंग राहिला ॥
अपाय तोचि उपाय केला । धर्म स्थापिला सर्वस्वें ॥१३०॥