पृथ्वी आप तेज वायो । आकाश पोकळी समुदायो ॥
याचा कायसा अभिप्रायो । हाचि उपायो वाऊगा ॥५१॥
जैसें शरीर नाशवंत । तैसीं पंचतत्त्वे अयुक्त ॥
कर्म केल्या कोणासी प्राप्त । काय अर्थ होतसे ॥५२॥
अर्थ अनर्थाचें मूळ । भ्रांतालागी त्रिकुट पडळ ॥
वाचे न व्हावा विटाळ । कर्म चांडाळ लौकिकी ॥५३॥
लौकिकार्थ कर्म करिती । आणि लक्ष्मीस वांछिती ।
या नांव व्यभिचारभक्ती । भोगूं म्हणती परस्त्री ॥५४॥
हें मूर्खाचे मूर्खपण । कर्म केवळ अज्ञानधर्म ॥
निष्काम कर्माचें आख्यान । पूर्वाध्यायी बोलिलें ॥५५॥
अनन्यभावें सदगुरुसी शरण । रिघोनि कीजे विकल्पहरण ॥
जेणें होइजे निर्बेधहरण । स्वस्थता मन पाविजे ॥५६॥
मनाची चपळता मोठी । सदगुरुकृपें आकळे दृष्टी ॥
तरीच बुद्धि होये उफराटी । चमत्कार पेटी उघडिजे ॥५७॥
चमत्कार ते उपासना । नुठवी कर्माकर्म भावना ॥
सर्वखल्विदं ब्रह्म जाणा । श्रुतिवचना मानिजे ॥५८॥
हा तव अद्वैताचा लाटा । चतुर्वर्णाचा एकवटा ॥
स्वरुपीं लक्षितां निजनिष्ठा । सदभाव गोमटा धरोनी ॥५९॥
सदभावाचें रुप कैसे । आतां सांगेन अनायासें ।
काया वाचा आणि मानसें । सुखसंतोषें डुल्लती ॥६०॥