कर्मकांड झालें प्रथम । आतां उपासकाचा काम ॥
पूर्णकर्ता सर्वोत्तम । विधिचा नेम नेमिला ॥२१॥
शक्ति अर्चन तपोधन । जनक जननी हे प्रमाण ॥
तेथें निंदास्तुति दूषण । ब्रह्मा आपण न बोले ॥२२॥
मृत्तिकेपासुनी घट झाला । यथाकाळें जरी भंगला ॥
स्वरुपीं न मिळतां राहिला । व्यर्थ केला सायास ॥२३॥
स्वातिबिंदु अवचित पडे । मुक्त शुक्तिकेवेगळे न घडे ॥
कठिणत्वाचा दंभ जडे । जैसे खडे पाषाण ॥२४॥
समुद्रामाजील पाषाण । तेचि श्रीमंताचें भूषण ॥
शिवशक्तीचा योग जाण । विद्वज्जन जाणती ॥२५॥
शिवशक्तीचा अपार पार । अवसान आलें स्वरुपावर ॥
जन्ममृत्यूचा प्रकार । विधिचा व्यापार जाणिजे ॥२६॥
उपासक पितामह वरिष्ठ । तेणें कर्म केलें श्रेष्ठ ॥
जगबुद्धि झाली भ्रष्ट । तैसें अदृष्ट ओढवें ॥२७॥
पूर्वाध्यायीं कर्मविधि । बोले द्वितीयकांड समाधि ॥
अद्वैत वाक्य धरोनि संधि । पैल अपराधी मी नव्हे ॥२८॥
अपराध सर्वासी लागला । पुरुष स्वस्त्रिये जी मीनला ॥
तो काय शासनातें पावला । स्पर्श झाला म्हणोनी ॥२९॥
आपले वित्त संग्रह करितां । अन्यत्र इच्छा न इच्छितां ॥
त्यासी पापरुपी म्हणतां । नव्हे तत्त्वता तो बद्ध ॥३०॥