रोमऋषीचें अवलोकन । धर्मऋषीसी झालें जाण ॥
तेणें सकळार्थ पावन । अनुसंधान चालिले ॥७१॥
धर्मऋषीचे संगतीं । विमल अखिया पावला गती ॥
तया सदव्रुत्तीची निजवृत्ती । दत्तात्रेय मूर्ति जगदगुरु ॥७२॥
जो समर्थ त्रैलोक्य दाता । पराशरासी झाला वक्ता ॥
पुरवोनि त्याचिया मनोरथा । सबाह्य समता अद्वयत्वें ॥७३॥
पराशराची बुद्धि प्रौढ । भरद्वाजासी उपदेश गूढ ॥
तारावया जडमूढ । उपाय दृढ करविले ॥७४॥
उपायाचा निजांकुर । केला गौतमाची उपकार ॥
जेणें जगासी उद्धार । गौतमी साचार आणिली ॥७५॥
गौतमें गर्गातें निवेदिलें । गर्गे जनकासी विदेह केलें ॥
राज्यासनीं बैसविलें । द्वैत हरविलें समूळेसी ॥७६॥
जनके शुकाचा पूर्ण हेत । सिद्धि पावलिला समस्त ॥
शुक्रे शिष्य केला श्वेत । श्वेतें केत उद्धरिला ॥७७॥
केतालागी रिघाला शरण । दुर्वास ऋषि तपोधन ॥
साठी खंड्याचें प्रमाण । पंचप्राण प्राणाहुती ॥७८॥
दुर्वास ऋषी प्रसन्न झाला । रोहिण्यास दर्शवी वहिला ॥
गुरु संप्रदाय वाढविला । उपाय केला सकळासी ॥७९॥
रोहिण्य आपुली स्वसत्ता । देता झाला जडभरता ॥
जडत्व विसरे निमग्नत । कृतकृत्यता ते झाली ॥८०॥