( गीतिवृत्त )
श्रीभागवतवरानें केलें यश शुद्ध एकनाथानें;
एणें प्रमुदित झाला साधु, जसा बाळ सेविता थानें. ॥१॥
भूतदया संसारीं एकोपंतासि निरुपमा घडली;
जडली आंगासींच क्षांति सदा; शांति तों गळां पडली. ॥२॥
एकोबाची सेवा आवडली फ़ार केशवा देवा;
रोमांचिततनु झाल्या गंगा, कृष्णा, कलिंदजा, रेवा. ॥३॥
अत्यद्भुत यश हरिचें जेंवि, तसें एकनाथपंतांचें.
तेंतें साचें, जें जें वर्णितसे चरित वृंद, संतांचें. ॥४॥
भूताराधनयज्ञीं समदर्शी एक परम हा रमला.
द्रवुनि म्हणे, ‘ पित्रन्नें भोज्य, जगन्निंद्य, पर, महार मला. ’ ॥५॥
एकोपंत जनार्दनपंताचें भजनही असीम करी;
याची मति गुरुचरणीं, भक्ष्यीं घालि न मिठि असी मकरी. ॥६॥
कथिती एकोबाच्या चरणांची अद्भुताचि बा ! शुचिता.
रक्षी बाळ सतीचा, तत्तनुतें भस्म करुनि आशु चिता. ॥७॥
श्रीज्ञानेश्वर भेटए एकोबाला, तसाचि अत्रिज, गा !
हें किति ? दास्य करि प्रभु, ज्याहुनि आधार अन्य न त्रिजगा. ॥८॥
ग्रंथ श्रीभागवत, श्रीरामायण, करी सुविस्तर. ते
जरि न रचिता दयानिधि, केवळ जड जीव तरि कसे तरते ? ॥९॥
विश्वेश्वर अविमुक्तिं, विठ्ठल पंढरपुरीं, प्रतिष्ठानीं
प्रभु एकनाथ, वरिला सर्वमहितदैवतप्रतिष्ठानीं. ॥१०॥
संत म्हणति ‘ आठवती, ’ किति म्हणती, ‘ आठवे अळंदी न. ’
पाहुनि वृंदावन तें, तैसें हेंही, म्हणे, ‘ अळं ’ दीन. ॥११॥
ज्या पैठणांत षष्ठी, तो संसारी नव्हे कधीं कष्टी.
हे स्वस्थाना नेत्ये, रक्षुनि, अंधाबळा जसी यष्टी. ॥१२॥
भक्तांसि नाथ, जैसा विश्वाचा मायबाप हर, पावे;
साक्षात् भगवान् हा, कीं या भजतां सर्व ताप हरपावे. ॥१३॥
प्रभुभक्त प्रभुरूप स्पष्ट, म्हणुनि, एकनाथ हा भावे
स्तविला भक्तामयूरें; कीं एणें सर्व इष्ट लाभावें. ॥१४॥