नक्र उद्धार

नक्र बोले ऐकें ह्रषिकेशी । नाममात्रे तारिलें गजेंद्रासी ।
काय कृपें झालें मजविशीं । आतां कैसा बा मोकलूनि जासी ॥१॥
कळलें तुझें देवपण आतां । सोदीं ब्रीद आपुलें दीनानाथा ॥ध्रु०॥
दीनानाथ म्हणविसी कशासाठीं । द्वैतभाव त्वां धरियेला पोटीं ।
कैसें पाप लाविलें माझें पाठीं । तुझें रूप देखिलें आजि द्दष्टि ॥२॥
दिनानाथ बोलती वेद चारी । साधुसंत गाताती नानापरी ।
सत्य ब्रीद मिरवत चराचरीं । सोडीं ब्रीद आपुलें झडकरी ॥३॥
रज मात्रें तारिली अहिल्या शिळा । नामें करुनि उद्धरिलें अजामेळा ।
पापी कैसा मी घननीळा । तुझें रूप देखिलें म्यां आजि डोळां ॥४॥
न्याय ब्रीद घेईन तुझें आतां । पापी कैसा मी सांग दीनानाथा ।
कैसें पाप मारिलें माझ्या माथां । अझूनि लाज कां नये तुझ्या चित्ता ॥५॥
नक्र बोले देवासी हांसू आलें । निंदा नोहे स्तवन माझें केलें ।
दीनानाथें तात्काळ उद्धरिलें । विष्णुदास नामा कौतुक बोले ॥६॥