६१
नमो नमो सदाशिवा । गिरिजापति महादेवा ॥१॥
शिरीं जटेचा हा भार । गळां वासुकीचा हार ॥२॥
अंगां लावूनियां राख । मुखीं राम नाम जप ॥३॥
भक्तां प्रसन्न नाना परी । अभयंकर ठेऊनि शिरीं ॥४॥
दास ह्मणे शिवशंकरा । दुबळ्यावरी कृपा करा ॥५॥
६२
कराळें विक्राळें भुतें नानापरी । तेथें क्रीडा करी महादेव ॥१॥
अमंगळ सीळा तो नये कंटाळा । डोलतसे भोळा चक्रवर्ती ॥२॥
भुतें मांस खाती रक्त तोंडीं हातीं । वर्डाती झोंबती एकमेकां ॥३॥
कैंचे भारेभार चालिले अपार । फुंपाती विखार आंगावरी ॥४॥
लवथविती ओलीं हत्तीचीं कातडीं । गळती अंतडीं लवथवीत ॥५॥
साजुक सीसाळें टोंचुनी दोरीसी । रुंडमाळ ऐसी हेलावते ॥६॥
वन्हीनें पोळला विषें जाजावला । घामें थबथबीला सावकाश ॥७॥
घामावरी रक्त रक्तावरि राख । राखेवरी विख वाहतसे ॥८॥
भूतफौजा ऐशा भणभणती माशा । नंदीच्या गोमाशा भारेंभार ॥९॥
बेल राख आणि धोतर्‍याचीं फुलें । पुजेलागीं मुलें धांवताती ॥१०॥
सिद्धीची उपेक्षा भयानक दीक्षा । अभक्तांसि शिक्षा लावितसे ॥११॥
दास म्हणें हर तो भोळा शंकर । भक्तांसी अभर करीतसे ॥१२॥
६३
माझा कुळस्वामी कैलासींचा राजा । भक्तांचिया काजा पावतसे ॥१॥
पावतसे दशभुजा उचलून । माझा पंचानन कैवारी ॥२॥
कैवारी देव व्याघ्राच्या स्वरुपें । भूमंडळ कोपें जाळूं शके ॥३॥
जाळूं शके सृष्टि उघडितां दृष्टी । तेथें कोण गोष्टी इतरांची ॥४॥
इतरांची शक्ति शंकराखालती । वांचविली क्षिती दास ह्मणे ॥५॥
६४
सोरटींचा देव माणदेशा आला । भक्तीसी पावला सावकाश ॥१॥
सावकाश जाती देवाचे यात्रेसी । होति पुण्यराशी भक्तिभावें ॥२॥
भक्तिभावें देव संतुष्ट करावा । संसारीं तरावा दास म्हणे ॥३॥
६५
पृथ्वी अवघी लिंगाकार । अवघा लिंगाचा विस्तार ॥१॥
आतां कोठें ठेवूं पाव । जेथें तेथें महादेव ॥२॥
अवघा रुद्रचि व्यापिला । ऐसें देवचि बोलिला ॥३॥
दासें जाणोनियां भला । देह देवार्पण केला ॥४॥