Dictionaries | References

ज्‍याचें मरण ज्‍या ठायीं, तेथें जाई आपले पायीं

   
Script: Devanagari

ज्‍याचें मरण ज्‍या ठायीं, तेथें जाई आपले पायीं

   जेथे एखाद्या मनुष्‍याचे मरण त्‍याच्या प्रारब्‍धात लिहिलेले असते त्‍या ठिकाणी त्‍याचे नशीब त्‍याला नेमके घेऊन जाते. अशाबद्दल अनेक गोष्‍टी सांगण्यात येतात.

Related Words

ज्‍याचें मरण ज्‍या ठायीं, तेथें जाई आपले पायीं   जाई   मरण ज्याठायीं, चालून जाई आपल्या पायीं   मरण   जीवन-मरण   जीण-मरण   दहांत मरण लग्नासमान   आपले पागोटे सांभाळणें   जेथें दगड तेथें धगड   पायीं बांधणें   पायीं लागणें   खितपणीचें मरण   मरण इत्सा   आपले भितर   ज्‍या गांवी जावें, तैसें व्हावें   ज्‍याचें जळे, त्‍याला कळे   पायीं पैजारा बांधणें   हातीं पायीं जीभा फुटणें   हातीं पायीं येणें   हत्तीच्या पायीं देणें   हातीं पायीं जिभा फुटणें   ज्‍या जमिनीच्या मालकीचा पत्ता नाही, ती सरकारच्या घरांत जाई   जेथें खीर खाल्‍ली, तेथें राख खावी काय?   उश्ण्यांक मरण ना   ज्‍या गांवाला गेले, त्‍या गांवचे झाले   चौघांत मरण लग्‍नासमान   ज्‍या रंगाचा चष्‍मा, त्‍या रंगाची वस्‍तु   मरण हक्क आहे   शरण आइल्याक मरण ना   शरण आलिया मरण चिंतणें   अप्रत्यक्ष इत्सा मरण   चौघाबरोबर मरण वर्‍हाडासमान   मरण कोणास चुकलें नाहीं   प्रत्यक्ष इत्सा मरण   आपले सुवातेर बरयिल्लें   ज्‍या सोन्यानें कान तुटतो ते कशाला   पुढिला मरण येणें   जन्म क्षणभंगुर, मरण अमर   ज्‍या मुखीं स्‍तुति, त्‍याच मुखीं निंदा   ज्‍या सोन्यानें कान तुटतो तें कशाला   आपले सुवादीन करप   जेथें जेथें धूर तेथें तेथें अग्नि असतोच   बुवा तेथें बाया, वृक्ष तेथें छाया   धान्य तेथें घुशी, निधान (घर) तेथें विवशी   स्वगत   आपले द्या आणि पांचांत न्या   ज्‍या राष्‍ट्री चहाड कानधुसे, तथे प्रजेस सुख नसे   लवण तेथें जीवन   जेथें व्याप, तेथें संताप   पत्रावळ तेथें द्रोण   ज्‍या गांवास जाणें नाहीं, त्‍या गांवची वाट कशाला विचारावी   ज्‍या गांवी जायचें नाही त्‍याची वाट कशास पुसावी   शरण आलेल्यास मरण चिंतूं नये   शरण आल्याचें मरण मोजूं नये   आपले पान धुवचें, आपुन जेवचें   आपले सामर्थ्यावरी उडी मारूं नको   जो तो आपले हित पाहातो   आपले खाऊन (जाऊन) आपण चोर   आपले जावें, आपण चोर व्हावें   ज्‍याचें कुडें त्‍याच्यापुढें   तेथें   जीवनमरण   ज्‍याचें त्‍यास प्रिय असतें   ज्‍या गांवीं भरेल (पोटाचा) दरा, तो गांव बरा   ज्‍या घरी बळ असे वनितेचें। त्‍या घरीं धिक्‌ जिणें पुरुषाचें।।   नगार्‍यापुढें टिमकीचें काय जाई   विचाराची तूट, तेथें भाषणाला ऊत   हरळ सुखावली, तेथें शेती भुखावली   अति सौदर्य तेथें बहुधा अज्ञान   तीर्थी केलें स्‍नान, चुकेल काय मरण   वीस गांव तेथें तीस गांव   ठायीं घालणें   ठायीं पडणें   आपले घरचा खटला, दुरून कळतो मनाला   मरण बरें पोण दरिद्र बरें न्हंय   धारण आणि मरण कांहीं कळत नाहीं   धारण आणि मरण कांहीं समजत नाहीं   धारण, मरण, पाऊस कोणाचे हातीं नाहीं   ईश्र्वरापाशीं सख्य ठेवणें, तेणें आपले काय उणें   आपले वांगें भाजण्यासाठी दुसर्‍याचें घर जाळणें   आपले हित करावें, दुसर्‍याचें केले म्हणावें   मृत्यू   जेथें भाव, तेथें देव   जेथें राज्‍यकारभार, तेथें दरबार   मुमूर्षा   जेथें मुडदे, तेथें गिधाडें   पायां झाला नारु। तेथें बांधला कापरु॥   बडयाचें बडें, तेथें काय सुंठीचें कुडें   प्रसंग आला तडातडी, तेथें करावी तातडी   नगार्‍याची घाई, तेथें टिमकी तुझें काई   नगार्‍याचे घाई, तेथें टिमकीची काय बढाई   दांत आपले, ओठ आपले   चालत्‍या पायीं   भरल्या पायीं   मागल्या पायीं   पायीं भरलें   ज्‍याचें असेल मढें, त्‍याला येईल रडें   आपले ताक जाल्ले तरी दुसर्‍या माड्या मुळांतु (बागलांतु) पीवु नयें   कोणी आपले दोष न छेडी, त्‍याचें पुन्हां आचरण करी   हात फिरे तेथें लक्ष्मी फिरे व तोंड फिरे तेथें अवदसा फिरे   
Folder  Page  Word/Phrase  Person

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP