Dictionaries | References ज जो देवाला विसरला, तो पारखा झाला Script: Devanagari Meaning Related Words Rate this meaning Thank you! 👍 जो देवाला विसरला, तो पारखा झाला मराठी वाक्संप्रदाय - वाक्यप्रचार | Marathi Marathi | | ज्याच्या मनातील परमेश्र्वराचे अधिष्ठान एकदा सुटले म्हणजे त्याचा कोणत्याच गोष्टीवर विश्र्वास बसत नाहीसा होऊन या जगात त्याला काही अवलंबन राहात नाही. Related Words जो देवाला विसरला, तो पारखा झाला देवाला पारखा जो तो चांभाराच्या देवाला खेटरांची पूजा पोटभर जेवला अन् देवाला विसरला जो जो संसारी नांदला, तेणें सुचविलें देवाला जो भुलला देवाला, तेणें पापाचा संचय केला देवाला नैवेद्य, आपली चंगळ जो चढेल, तो पडेल जो उदकांत देंवना, तो व्हाण काडिना जो वर पाहून चालतो, तो खड्यात पडतो जो इजार करील, तो भोंक ठेवील जो शिक्षा करूं पाहतो, तो कल्याण चिंततो जो स्वतः नम्र, तो हुकूम करण्याला योग्य जो भजतो देवाला, त्याच्या उणेपणावरही घाला जो मेरेन जो बोलेल तो करील काय, जो गर्जेल तो पडेल काय? जो घाबरतो तो रानभरी होतो जो करतो तो खाड्यांत पडतो जो स्पष्टवक्ता तो कपटी नसतो उडाला तो कावळा आणि बुडाला तो बेडूक कुत्रा झाला तरी तो आपल्या गल्लीतला सिंहच असतो दोहोंतर्फे जो विचार न करी, तो एकाचें वाईट करी जो तो आपापले घरचा राजा (समग्र) ग्रंथ पाहिल्यावीण । उगाच ठेवी जो दूषण तो एक मूर्ख जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी जो कळ सहन करतो, तो एक वेळ दुःखी होतो ज्यानें केली सेवाl तो खाथील मेवा, जो करील सेवाl तो खाईल मेवा देवीं धर्मीं पैसा नाहीं, खर्च झाला अनाठायीं तो संगीतानें आनंद झाला, साप विसरला द्वेषाला कुणबी माजला, मराठा झाला जो विजार शिवील तो हगायला भोंक ठेवील जो विजार शिवील तो हगायला भोंक राखली डोंगर व्याला, उंदीर झाला जो हरिरंगीं रंगला, त्याचा संसार परतला वेळींच जो जागे, तो भीक कां मागे जो आभाळावर थुंके, तो आपल्याच तोंडावर थुंके जो बहु इच्छा करतो, तो अडचणीत पडतो जो बोलण्यांत बोलका, तो कृतींत हलका जो खाई आंबा, तो सोशी ओळंबा जो हरघडी शपथ घेतो, तो घातच करतो जो सारखा धांवतो, तो शर्यतीस मुकतो पांचीं गुण तो पन्नाशीं गुण जो ईश्र्वरास मानतो, तो धर्मात्मा असतो सलह जो ठेंचा खातो, तो हुषार होतो जो तो आपलें घोडें पुढें ढकलतो जो तो आपलें घोडें पुढें दामटतो जो तळें राखेल, तो पाणी चाखेल योनी जो सवतीला बळी पडला, त्याचा कारभार ढिला झाला माया रुचली लोकांला, आनंद झाला देवाला पाजीचा झाला गाजी तरी अखेरीस पाजी तो पाजीच ब्राम्हण झाला जरी भ्रष्ट । तरी तो तिन्ही लोकीं श्रेष्ट ॥ देवाला भट आणि मुलाला पंताजी देवाला भट आणि मुलाला मास्तर विचारी तो विचारी, धपका लावी तो लष्करी विचारी तो विचारी, धपकावी तो लष्करी चढेल तो पडेल, पोहेल तो बुडेल आपणा म्हणती जो शहाणा, तो पहिला मूर्ख जाणा न खात्या देवाला बोनें (नैवेद्य) जो जातांना त्वरा करतो, तो घेतांना कांहीं विसरतो जो भाषण करीत नाही, तो काही जाणत नाहीं राबेल तो चाबेल नामदार तो नम्र फार ऊन पारखा वेळेस चुकला तो मुकला उठी तो कुटी गायी वळी तो गोवारी पट्टा तो वाट्टा उतावळा तो बावरा उतावळा तो बावळा बळी तो कान पिळी फिरे तो चरे काडीचोर तो पाडीचोर भडभडया तो कपटीद नसतो भुकी तो सदा सुखी सोय जाणेल तो सोयरा फिरेल तो चरेल जो गुमागयम चढेल तो पडेल आगसतो तो मागसतो आगसला तो मागसला जो राहे देवाच्या निर्धारी, तो जन्म मृत्यूला दूर करी खाईल तो गाईल अऋणी अप्रवासी तो सुखी अॠणा अप्रवासी तो सुखी जो गुमागदल गळ्यांत बांधला मणी, न् जिवाचा झाला धनी घरचा झाला जागा आणि चोर आला रागा जो आथोन हातीं आला, तो लाभ झाला गायीला गोर्हा झाला, आला शेतीच्या कामाला योनि जो तो आपले हित पाहातो जो तो आपल्या जातीवर जावयाचाच जो माल खपतो तो पिकतो Folder Page Word/Phrase Person Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP