एक तूं ही निरंकार (२९१)
गुरु शिष्याची हीच निशाणी पालन गुरु आज्ञा करीतो ।
हरि इच्छा मानून खुशीने हुकुम कधी ना टाळीतो ।
पारब्रह्म शिष्यासी मिळाले सदैव ते सांभाळीतो ।
अंतर्बाह्य एक राहूनी द्वैत भाव संव्हारिती ।
सदा पाळीती वचन आपुले स्वयें मुखाने जे वदती ।
म्हणे 'अवतार' गुरु इच्छेने जीवन गुरु सेवक जगती ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९२)
मृतक असे तो प्राणी ज्याच्या मनी वसे ना निरंकार ।
धृग धृग त्याचे आहे जीणे ज्यापाशी ना नाम आधार ।
जो मायेचा अधीन होतो रात्रंदिन तो रडत असे ।
स्थैर्य नसे त्याच्या जीवनाला झुरती जळात लवन जसे ।
वंचित जो नामावीन त्याच्या सदा अंतरी दृष्ट विचार ।
अटळ सत्य हे बोल कुणीही टाळू शकेना म्हणे 'अवतार' ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९३)
गुरु सेवक आणि मनमांर्गी अशक्य होणे यांचा मेळ ।
मार्ग भिन्न असती दोघांचे एक पाणी तर दुजे तेल ।
एक तारितो दुजा मरी ऐसी तव लीला भगवान ।
एक कुपुत्र दुजा सुपुत्र असुन एकाची सन्तान ।
गुरु सेवक सदगुरुच्या चरणी आनंदाने मौज करी ।
'अवतार' म्हणे की मनमार्गीला अती जाच यमराज करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९४)
जप तपाने देव ना मिळे आणि कधी नाही मिळणार ।
हृदय कमल सदगुरुवाचूनी ना फूललं नाही फुलणार ।
नाविकाविना सागरी नौका ना तरली नाही तरणार ।
सुईवाचुनी जीर्ण वसन ते कुणी न शिवले ना शिवणार ।
मिळू शकतो हा प्रभु मिळाला गुरुच्या एक ईशार्‍याने ।
'अवतार' एका क्षणात मिळतो कृपा करिता सदगुरुने ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९५)
नसे जयाचा कोणी सहारा ज्याला कोणी ओळखिना ।
जीणे त्याचे तृणवत जगती कोणी तयाला मानीना ।
ना संपत्ती नाही किंमत कोन तयाला जाणीना ।
घर नाही राहाण्या तयाला राहे भोजन वस्त्र विना ।
लिहिली भाग्यमाजी गरीबी नशीबही काही न करी ।
'अवतार' म्हणे हा सदगुरु पूरा क्षणी तया धनवंत करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९६)
नाती गोती अन श्रीमंती ही सारी मिथ्या माया ।
यौवन रूपही मिथ्या जाणा सदैव ही ढळती छाया ।
दृष्यमान हे सर्वही माती मानव देह असे माती ।
जाणे सर्वांना एक दिवशी जे जे आले या जगती ।
लाखांचा तु असुन मालक संगे कावडी जात नसे ।
'अवतार' तुझे ना कोनी जगती गुरु कर कर मस्तकी नसे ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९७)
रामनाम जप करीत होतो राम दाविला सदगुरुने ।
जगती कैसे जीवन जगणे हे शिकविणे सदगुरुने ।
पिवून प्याला अमर जाहलो पाजियला जो सदगुरुने ।
उकीरड्यावरी पडलो असतां उठवियले मजला गुरुने ।
विसरूनी जाणे शक्य नसे मज गुरुने जे केले उपकार ।
जन्मो जन्मी फेड ऋणाची होने अशक्य म्हणे 'अवतार' ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९८)
ज्ञानी अन अज्ञानी दोन्ही पहाता दिसती एक समान ।
ओळखिना अज्ञानी प्रभुला ज्ञानी जाणीतसे भगवान ।
ओळखिले जाती त्या समयी बोल बोलती जव दोन्ही ।
दिसून येईल अंतर त्यातील हंस कोण बगळा कोंणी ।
एक प्रभुला जाणत नाही एक करी प्रभुमाजी वास ।
म्हणे 'अवतार' मी होईल अर्पण जो आहे मम प्रभुचा दास ।
*
एक तूं ही निरंकार (२९९)
भेटवील जो प्रभुच्या संगे पुर्ण सदगुरु तोच खरा ।
देईल सुख शांती जो जीवनी पूर्ण सदगुरु तोच खरा ।
घरात जो अपुले घर दावी पुर्ण सदगुरु तोच खरा ।
जो आत्म्याला पती भेटवी पुर्ण सदगुरु तोच खरा ।
हीच खूण सदगुरुची आहे शरणांगत करी भव पार ।
ब्रह्मा दाखवी सदगुरु तोची ब्रह्मज्ञानी म्हणे 'अवतार' ।
*
एक तूं ही निरंकार (३००)
प्रभुच्या ठायी ठाव मिळाला जन्म मरण संपून गेले ।
ज्या समयी हरि दर्शन झाले कर्म कांड संपून गेले ।
समाधान आनंद मिळाला सर्व दुःख संपुन गेले ।
प्रसन्न झाला सहज प्रभु हा पूजा पाठ संपून गेले ।
'बुटा' गुरुची कृपा ही सारी वृक्ष जयाने लावियला ।
कल्पतरु 'अवतार' गुरु हा दिले मनोवांछित मला ।