एक तूं ही निरंकार (१४१)
प्रसन्न होय न अंतर्यामी उलट्या सुलट्या कर्माने ।
प्रसन्न होय न अंतर्यामी मंत्र व माळा जपण्याने ।
वश ना होई स्वामी कधीही ताल सुरावर गाण्याने ।
वश ना होई स्वामी कधीही कर्मयोग आचरणाने ।
प्रसन्न होय न अंतर्यामी जटाधारी त्या केसाने ।
प्रसन्न होय न अंतर्यामी केवळ उच्च विचाराने ।
प्रसन्न होय न अंतर्यामी भगव्या रंगी वेषाने ।
प्रसन्न होय न अंतर्यामी मधूर ऐशा वचनाने ।
प्रसन्न जर जाहला सदगुरु होईल राजी तर भगवान ।
म्हणे 'अवतार' गुरु तोषता कणही होईल गगन समान ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४२)
वश ना होय कधी भगवंत केवळ जय जयकाराने ।
वश ना होय कधी भगवंत घंटाच्या निनादाने ।
वश ना होय कधी भगवंत चिमट्यांच्या झणकाराने ।
वश ना होय कधी भगवंत तार स्वरे आळविण्याने ।
वश ना होय कधी भगवंत धूप मंदिरी जाळीता ।
वश ना होय कधी भगवंत लाख पूले अर्पण करिता ।
वश न होय कधी भगवंत अखंड दीप जाळूनी ।
वश ना होय कधी भगवंत शक्ति आपुली खर्चूनी ।
वश करण्यासी या भगवंता मान त्यागणे लागतसे ।
म्हणे 'अवतार' गुरुच्या चरणी शीस झुकविणे भाग असे ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४३)
निरंकार ना दृष्टी येतो अपुल्या मन चतुराईने ।
निरंकार ना दृष्टी येतो विद्या खुप मिळविल्याने ।
निरंकार ना दृष्टी येतो अनेक युक्ति यत्‍नाने ।
निरंकार ना दृष्टी येतो कर्म धर्म आचरणाने ।
निरंकार ना दृष्टी येतो नकली वेष बनविण्याने ।
निरंकार न दृष्टी येतो बांग तया ऐकाविल्याने ।
कृपा करी जर संत हरिचा कठीण काज होईल सोपे ।
प्रसन्न हो 'अवतार' गुरु जर भेट प्रभुची करू शके ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४४)
ओळखल्यावीण प्रभु यश गाणे गगनाला धरणे आहे ।
ओळखल्यावीण प्रभु यश गाणे उलटमार्गी जाणे आहे ।
ओळखल्यावीण प्रभु यश गाणे लटीके करणे सत्याला ।
ओळखलयवीण प्रभु यश गाणे आग लाविणे पाण्याला ।
ओळखल्यावीण प्रभु यश गाणे तृषा शमविणे अग्नीने ।
ओळखल्यावीण प्रभु यश गाणे आयु यर्थची घालविणे ।
ओळखल्यावीण प्रभू यश गाणे स्तुती व्यर्थ आहे करणे ।
ओळखल्यावीण प्रभू यश गाणे चौर्‍याऐंशी चक्कर खाणे ।
निज नयनांनी पाहून गणे तीच महानता असे खरी ।
'अवतार' म्हणे जो गुरुला जाणे आले तयाला समय पुरी ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४५)
निरंकार जाणूनी जो नर निज स्वामीचे गूण गातो ।
जन्म मरण त्या कधी ना येई मुक्ती पदाला तो मिळतो ।
निरंकार जो कोणी जाणे होईल तो भवसागर पार ।
कर्मलेख ना मागे कोणी इह परलोकी, सौख्य अपार ।
निरंकार जाणे जो मानव पावन त्याचा असे आहार ।
निरंकार जाणे जो मानव उत्तम त्याचा असे व्यवहार ।
निरंकार जाणे जो मानव कामे सर्व सफळ होती ।
निरंकार जाणे जो मानव चिंता दुःख न ये चित्ती ।
पाहिल्यावीना पूजा करिती भुलला हा सारा संसार ।
'अवतार' गुरु जर न करी कृपा अशक्य दिसणे निरंकार ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४६)
कंटक असता सुमनासंगे ते न तयांची खंत करी ।
तैसे हरिजन जगी राहती सोडुनीया दुनियादारी ।
व्यर्थ बोल ना उच्चारिती कर्म असे बोला जैसे ।
वसती ते या जगतामाजी कमले ज्यापरी जळी असे ।
गंध न सोडी चंदन कधीही राहूनीया वेळूमाजी ।
नाम हरिचे हरिजन तैसे घेती प्रति श्‍वासामाजी ।
पाणकोंबडी जळात राहुन रहातसे निर्लेप सदा ।
'अवतार' त्यापरी भक्तजनांना माया ना भुलवील कदा ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४७)
आचरूनी जपतप हवनाला ध्यान समाधी कितीही धरा ।
वेद स्मृती अन ग्रंथ वाचूनी समय आपुला खर्च करा ।
आचरुनी निजधर्म नित्तीला कितीही क्रिया कर्म करा ।
अथवा त्याग करुनी सारे वनात जाऊन वास करा ।
पुण्यकर्मही नाना करूनी हिरे माणके दान करा ।
श्‍वासोच्छवासी नाम जपूनी रात्रंदिनी रठन करा ।
एक एक अंगाचा हिस्सा कापून नित्य हवन करा ।
नेम व्रते आचरुनी रोजे विविध कर्मे जरी करा ।
व्यर्थ समज ही सारी कर्मे प्रभु तत्व जाणिले नसे ।
'अवतार' म्हणे नामावीण प्राण्या कर्म हे कामी येत नसे ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४८)
आग मनाची शांत न होई लाखो वेष बनविण्याने ।
शुन्यावत ते हरिदरबारी जे करिसी चातुर्याने ।
अंतकळी ही कर्मे सारी आणिक बद्ध तुला करिती ।
नर्क स्वर्गीच्या बंदीवासी बळे तुला घेऊनी जाती ।
कर्मफळे ही भोगण्यास तू फिर फिरूनी जन्मा येशी ।
लटकुनी उलटा गर्भाशयी तू त्या अती कष्टाने रडशी ।
तिथे न कोन तुझा कैवारी अश्रु ढाळीसी नयनांनी ।
सुकर श्‍वान आश्‍वादी होऊन चौर्‍याऐंशी फिरसी योनी ।
नाम हरिचे जो नर जाणे तोची मुक्तीपदा जाई ।
म्हणे 'अवतार' की भक्त गुरुचा या प्रभुची महिमा गाई ।
*
एक तूं ही निरंकार (१४९)
तू दाता सर्वाहुनी मोठा स्तुती कोन करू शकणार ।
उत्तम तू सर्वाहुनी श्रेष्ठ नांव असे तव निरंकार ।
अनंत शक्तीचा तू स्वामी अदभुत तव लीला जगती ।
दयानिधी तू या जगताचा अनंत रूपे तव असती ।
मतीहीन मी मानव क्षुद्र विचार मी तव काय करु ।
दीन हीन मी निर्बल स्वामी अर्पण तुज मी काय करु ।
जो नर तुजला व्यापक पाहे तोच असे ब्रह्माज्ञानी ।
होईल तोची अमर आत्मा अमर ज्योत ही जो जाणी ।
'अवतार' गुरुचे पाय धरी तू केवळ मर्म तुला याचे ।
पालक जो या सकल जीवांचा यशोगान तू करी याचे ।
*
एक तूं ही निरंकार (१५०)
मृत्युमार्गी ऐक हे नरा अती घोर अंधार असे ।
ज्ञानदीप जर असेल हाती मार्गी तुला प्रकाश दिसे ।
नातेदार तुझे जे असती त्या ठायी कामी न येती ।
हरिनाम संपत्ती केवळ दुजे ना येईल संगाती ।
अंतसमयी होते कर खाली सिकंदर कारू यांचे ।
गुरुवीणा कोणी ना साथी धर्मराज मंदिराचे ।
दृष्टी गोचर सारे खोटे नाशवान सारी माया ।
होईल माती एके दिवशी मातीची ही तव काया ।
प्रसन्न ज्याने केले गुरुला आणि मानीली हरि इच्छा ।
म्हणे 'अवतार' तयाच्या पदरी खरा खजाना नामाचा ।