स्फुट अभंग - ११ ते १५

११
जाणावा तो नर देवचि साचार । वाचे निरंतर राम नाम ॥१॥
सगुणीं सद्भाव नाहीं ज्ञानगर्व । तयालागीं सर्व सारखेचि ॥२॥
निंदकांवंदकां सगट सांभाळीं । मन सर्वकाळीं पालटेना ॥३॥
पालटेना मन परस्त्रीकांचनीं । निववी वचनीं पुढिल्यांसी ॥४॥
पुढिल्यांसि तोचि सुख देत आहे । उपकारीं देव लावीतसे ॥५॥
लावीतसे देह राजभजनास । रामीरामदास हरिभक्त ॥६॥

१२
भक्तपनें रामानाचा अव्हेर । करी तो गव्हार मुक्त नव्हे ॥१॥
मुक्त नव्हे काय स्वयें शूलपाणी । रामनाम वाणी उच्चारितो ॥२॥
राम म्हणे शिव तेथें किती देव । बापुडें मानव देहधारी ॥३॥
नर देहधारी धन्य ते संसारीं । वाचे निरंतरीं रामनाम ॥४॥
रामनाम वाचे स्वरूप अभ्यंतरीं । धन्य तो संसारीं दास म्हणे ॥५॥

१३
मी खरा पतित तूं खरा पावन । आतां अनमान करूं नको ॥१॥
आतां कांहीं मज चिंता तीहि नसे । तुझें नाक कैसें वाचे येई ॥२॥
समर्थें घेतला नामासाठीं भार । मज उपकार कासयाचा ॥३॥
रामदास म्हणे तुझें तुज उणें । सोयरीं पिशुनें हांसतील ॥४॥

१४
पतितपावना जानकीजीवना । वेगीं माझ्या मना पालटावें ॥१॥
मिथ्या शब्दज्ञानें तुज अंतरलों । संदेहीं पडलों मीपणाच्या ॥२॥
सदा खळबळ निर्गुणाची घडे । सगुण नातुडे ज्ञानगवें ॥३॥
रामदास म्हणे ऐसा मी पतित । मीपणे अनंत आतुडेना ॥४॥

१५
टाळ धरूं कथा करूं । रामालागीं हाका मारूं ॥१॥
ये रे रामा ये रे रामा । तुझी आवडी लागो आम्हां ॥२॥
तुजविण गाईल कोण । ऊठ सांडिलें मीतूंपण ॥३॥
रामदास पाहे वास । भेटी द्यावी सावकाश ॥४॥