अध्याय ८६ वा - श्लोक २१ ते २५

तेभ्यः स्ववीक्षणविनष्टतमिस्रदृग्भ्यः क्षेमं त्रिलोकगुरुरर्थदृशं च यच्छन् ।
श्रृण्वन्दिगन्तधवलं स्वयशोऽशुभघ्नं गीतं सुरैर्नृभिरगाच्छनकैविदेहान् ॥२१॥

फुल्लारमान मुखसरोज । भगवंताचें तेजःपुंज । निजावलोकनीं लक्षितां सहज । निरसली निस्तेज तमोदृष्टि ॥१५५॥
तमिस्राविनष्टदृष्टिमंतां । त्रिजगज्जनकापासूनि तत्वता । म्हणाल विशेष लाभ कोणता । तोही आतां अवधारा ॥५६॥
क्षेम म्हणिजे अक्षय अभय । त्रिजगज्जनक देता होय । तत्वज्ञान जें अर्थदृड्मय । स्वलाभसोय स्ववीक्षणीं ॥५७॥
आपणा पाहतयां इतुकें फळ । देऊनि मुनींसह श्रीगोपाळ । कैसा मार्ग क्रमी केवळ । तेंही अळुमाळ अवधारा ॥५८॥
जें दिग्वलयधवळीकृत । नरसुरमुनिवरप्रमुखीं गीत । स्वयश अघघ्न परमोर्जित । तें ऐकत होत्साता ॥५९॥
शनैः शनैः मुनिसंगती । मार्ग क्रमूनियां श्रीपती । पावला विदेहदेशांप्रती । वार्ता पुरस्थीं ऐकूनियां ॥१६०॥
अच्युताकारणें पूजावया । श्रद्धापूर्वक ते गुरुराया । सम्मुख दृष्टी देखोनियां । करिती क्रिया त्या ऐका ॥६१॥

तेऽच्युतं प्राप्तमाकर्ण्य पौरा जानपदा नृप । अभीयुर्मुदितास्तस्मै गृहीतार्हणपाणयः ॥२२॥

आला अच्युत हें देखोन । समस्त मिथिळापुरींचे जन । आदिकरूनि चारी वर्ण । आले घेऊन उपायनें ॥६२॥
परमानंदें उल्लासभरित । अच्युतासम्मुख येऊनि त्वरित । पूजासामग्री सर्व पदार्थ । हस्तीं घेऊनि सप्रेमें ॥६३॥

दृष्ट्वा त उत्तमश्लोकं प्रीत्युत्फल्लाननाशयाः । कैर्धृताञ्जलिभिर्नेमुः श्रुतपूर्वास्तथा मुनीन् ॥२३॥

देखूनि उत्तमश्लोकाप्रति । आननें प्रफुल्लित पंकजाकृति । आशय म्हणिजे विकसिता चित्तीं । नमिती श्रापती सद्भावें ॥६४॥
कितीएकांहीं बद्धाज्जली । मौळें सहित चरणकमळीं । चिरकाळ ठेवूनियां वनमाळी । नमूनि हृत्कमळीं निवाले ॥१६५॥
पूर्वीं ऐकिला जैसा महिमा । तैसिया देखूनि पुरुषोत्तमा । केवळ निजजनकल्पद्रुमा । सेवूनि श्रमा आंचवले ॥६६॥
तयाचि परी मुनिवर्यांतें । नमिते जाले सप्रेमचित्तें । भू भिजविली प्रेमाश्रुपातें । सात्विकावस्थे पावूनियां ॥६७॥
असो नागरजनांची कथा । येतां ऐकूनि श्रीभगवंता । उल्लास श्रुतदेवाच्या चित्ता । मिथिळानाथा सह ऐका ॥६८॥

स्वानुग्रहाय संप्राप्तं मन्वानौ तं जगद्गुरुम् । मैथिलः श्रुतदेवश्च पादयोः पेततुः प्रभो ॥२४॥

आपुल्या अनुग्रहाकारणें । भगवंताचें मिथिळे येणें । उभयतां मानिते जाले मनें । बहुलाश्व आणि श्रुतदेव ॥६९॥
ऐसिया मानूनि जगद्गुरूतें । उभयतांहीं सप्रेमचित्तें । प्रभूचे चरणीं ठेविले माथे । स्वसुखामृतें निवाले ॥१७०॥
मस्तकीं चर्चूनि चरणधूळी । सभाग्य मानिली वंशावळी । विलंबें उठूनि हृदयकमळीं । श्रीवनमाळी दृढ धरिला ॥७१॥

न्यमन्त्रयेतां दाशार्हमातिथ्येन सह द्विजैः । मैथिलः श्रुतदेवश्च युगपत्संहताञ्जली ॥२५॥

सप्रेमभरित अंतःकरणें । एकेच समयीं आमंत्रणें । दीधलें भगवंताकारणें । मुनिवर्यगणें समवेत ॥७२॥
बहुलाश्व नृपति मिथिळेश्वर । तपस्वी श्रुतदेव द्विजवर । कृताज्जलि प्रार्थनापर । जाले सादर एकसमयीं ॥७३॥
मुनिगणें सहित चक्रपाणी । एकेच समयीं दोघे जणीं । अर्चना आतिथ्यें करूनी । स्वगृहालागूनी प्रार्थियला ॥७४॥