अध्याय ८६ वा - श्लोक १६ ते २०

तथा तद्राष्ट्रपालोऽङ्ग बहुलाश्व इति श्रुतः । मैथिलो निरहंमान उभावप्यच्युतप्रियौ ॥१६॥

अंग ऐसिया संबोधनें । संबोधूनि नृपाकारणें । हरिभक्तांच्या सद्गुणकथनें । संतुष्टमनें कथितसे ॥३१॥
मिथिलदेशींचा मैथिळनृपति । बहुलाश्वनामा विस्तृतकीर्ति । स्वराष्ट्रपाळक करुणामूर्ति । निरहंकृति निर्मद जो ॥३२॥
बहुलाश्व नृप श्रुतदेव मुनी । दोघेही सादर अच्युतभजनें । यालागिं अच्युतप्रिय म्हणोनी । शुक वाखाणी उत्साहें ॥३३॥
त्यांतें जाणोनि सप्रेमळ । करुणावत्सल श्रीगोपाळ । तद्दर्शना उतावीळ । जाता जाला तें ऐका ॥३४॥

तयोः प्रसन्नो भगवान्दारुकेणाहृतं रथम् । आरुह्य साकं मुनिभिर्विदेहान्प्रययौ प्रभुः ॥१७॥

त्या दोघांच्या भजनप्रेमें । प्रसन्नवदनें मेघश्यामें । षड्गुणवंतें पूर्णकामें । दारुका नियमें गुज कथिलें ॥१३५॥
तेणें सन्नद्ध केला रथ । सवेग श्रेष्ठ मुनिजनांसहित । आरूढ होऊनि द्वारकानाथ । जाता जाला तद्देशा ॥३६॥
विदेहदेश बहु पत्तनें । पृथक्प्रान्तदेशाभिधानें । शुकें वाखाणिलीं बहुवचनें । श्रीभगवानें तीं क्रमिलीं ॥३७॥
प्रभु म्हणिजे स्वेच्छावंत । षड्गुणसंपन श्रीभगवंत । हृदयीं स्मरूनि आपुले भक्त । सप्रेमभरित स्वयें गेला ॥३८॥
तिये काळीं समागमें । मुनि नेले पुरुषोत्तमें । सादर ऐकें तयांचीं नामें । जीं स्मरतां नियमें अघहंतीं ॥३९॥

नारदो वामदेवोऽत्रिः कृष्णो रामोऽसितोऽरुणिः । अहं बृहस्पतिः कण्वो मैत्रेयश्च्यवनादयः ॥१८॥

नारद वामदेव अत्रि च्यवन । कण्व बृहस्पति द्वैपायन । अरुणि भार्गवराम सर्वज्ञ । असित मैत्रेय शुक तो मी ॥१४०॥
इत्यादि शिष्यप्रशिष्यभार । सवें घेऊनि द्वारकेश्वर । मार्ग क्रमितां स्थिर स्थिर । दर्शना सादर जन येती ॥४१॥

तत्र तत्र तमायान्तं पौरा जानपदा नृप । उपतस्थुः सार्घहस्ता ग्रहैः सूर्यमिवोदितम् ॥१९॥

मुनिसंगें क्रमितां पंथ । जे जे प्रान्तीं प्रवेशे रथ । ते ते प्रान्तींचे जन समस्त । सह नृपनाथ पुढें येती ॥४२॥
सप्रेम साष्टांग करिती नमनें । स्तुतिस्तवनें उपस्थानें । सूर्योदयीं अर्थदानें । विप्ररत्नें जेंवि करिती ॥४३॥
उपायनें तैसिये परी । घेऊनि सादर अर्पिती हरी । ग्रहचक्रेंसिं जेंवि तमारी । तेंवि मुनिभारीं जगदात्मा ॥४४॥
मार्गीं लागले देश बहुत । त्यांमाजि मुख्य पांच सात । जाणावया नामसंकेत । वदला सामर्थ तें ऐका ॥१४५॥

आनर्त्तधन्वकुरुजाङ्गलकङ्कमत्स्यपांचालकुन्तिमधुकेकयकोसलार्णाः ।
अन्ये च तन्मुखसरोजमुदारहासस्निधेक्षणं नृप पपुर्दृशिभिर्नृनार्यः ॥२०॥

आनर्त्तदेश द्वारकाप्रान्तीं । धन्वदेशांची लंघिती क्षिती । कुरुविषयींच्या प्रजा येती । स्वदेशा श्रीपती पातलिया ॥४६॥
जाङ्गदेशींचे प्रजाजन । अर्पिती उपायनें संपूर्ण । कंकान्वयीं चार्‍ही वर्ण । अर्चिती भगवान भवहंता ॥४७॥
मत्स्यदेशींचा जो नृपनाथ । पुढें येऊनि प्रजांसहित । उपायनीं श्रीभगवंत । अर्ची यथोक्त उपचारीं ॥४८॥
पुढें पाञ्चाळविषया येतां । सोमकांसहित प्रजा समस्ता । पाञ्चाळनृपति श्रीभगवंता । अर्ची घेऊनि समवेत ॥४९॥
कुन्ति कैकेय मधु कोसळ । अर्णप्रमुख देश बहळ । अर्चिती अभिगमनें गोपाळ । सुकृतशीळ सप्रेमें ॥१५०॥
ऐसे अनेकदेशवासी । सन्निध येतां हृषीकेशी । सादर लक्षूनि तद्वदनासी । तृषितां नयनीं प्राशिती ॥५१॥
तें हरिमुखसरोज कैसें । सुस्निग्धेक्षण प्रमुदित हासें । विराजमान प्रेमोल्लासें । उदार भासुर भगनपवत् ॥५२॥
तृषितां नयनीं नारीनर । प्राशिती होऊनि अति सादर । अमृतकिरणा जेंवि चकोर । किंवा मधुकर नवकंजा ॥५३॥
तयां सादर निरीक्षकां । अक्षय सुखलाभ तोही ऐका । क्षालन होय कलिमलपंका । संशय शंका मग न वसे ॥५४॥