अध्याय ५९ वा - श्लोक ३ ते ५

गिरिदुर्गैः शस्त्रदुर्गैर्जलाग्न्यनिलदुर्गमम् । मुरपाशाउतैर्घोरैर्दृढैः सर्वत आवृतम् ॥३॥

परम दुर्गम उत्तुंग गिरि । दुर्घट दुर्ग तया उपरि । उत्तरोत्तर सहस्रवरी । दुर्गान्तरीं प्रतिदुर्गें ॥७३॥
तदंतरीं शस्त्रदुर्गें । दुर्घट दुर्गमें अभंगें । कृतान्तदशनासम निलागें । प्राग्ज्योतिषपुरवप्रीं ॥७४॥
प्रतिदुर्गाश्रित परिखारूप । अगाध अक्षोभे भंवतें आप । मकर नक्र काळसर्प । ग्रह अमूप जळगर्भीं ॥१७५॥
तदंतःपाती वज्रपर्वत । चंड कठोर परमोच्छ्रित । त्यावरी अग्निदुर्ग अद्भुत । ज्वाळा उसळत नभोगर्भीं ॥७६॥
तदूर्ध्व नियमित पवनपरिधि । अग्निदुर्गातें प्रबोधी । गगनीं खगगणा चालतां रोधी । असाध्य समृद्धि असुरांची ॥७७॥
मुरदैत्याच्या पाशश्रेणी । अभिचारदेवतामंत्रपठनीं । शिक्षिता नियमित गगनीं धरणी । पुर वेष्टूनि तिष्ठती ॥७८॥
ऐसें दुर्गमा दुर्गमतर । निर्मूनि प्राग्ज्योतिषपुर । प्रतापें नांदे भौमासुर । सशक्र निर्जर त्रासूनी ॥७९॥
ऐसें जाणोनि दनुजदमन । सवें नेघेचि मनुजसैन्य । करूनि अंडजवरवाहन । चंदविक्रमें निघाला ॥१८०॥
दुर्गमदुर्गें कैटभारि । भंगिता जाला कवणेपरी । तें तूं कुरुवर्या अवधारीं । शौर्यवीरश्री कृष्णाची ॥८१॥

गदया निर्बिभेदाद्रीञ्शस्त्रदुर्गाणि सायकैः । चक्रेणाग्नि जलं वायुं मुरपाशास्तथाऽसिना ॥४॥

वज्रघातें जैसा वज्री । पर्वत भंगी प्रचण्डप्रहारीं । तेंवि गुर्वी गदा घेऊनि करीं । भंगी श्रीहरि गिरिदुर्गें ॥८२॥
दुर्गम पर्वत उत्तरोत्तर । प्राग्ज्योतिषपुरप्राकार । भंगिता जाला गदाधर । गदाप्रहारीं ते अवघे ॥८३॥
पुढें अवघड शस्त्रदुर्गें । शार्ङ्ग सज्जूनि कमलारंगें । धनुर्विद्येच्या अमोघमार्गें । बाणीं अवेगें भंगिलीं ॥८४॥
श्रीकृष्णाचे अमोघ बाण । कृतान्ताचे घेती प्राण । तेथ कायसी आंगवण । शस्त्रावरणविखण्डनीं ॥१८५॥
सांदीपनिप्रसादलब्ध । ते ते जपोनि प्रयोग सिद्ध । शरौघ वर्षोनियां अगाध । केला उच्छेद शस्त्रदुर्गा ॥८६॥
पुढें कृत्यानिर्मित अग्नि । शतयोजनें धडके गगनीं । सहस्रारचक्रें करूनी । चक्रपाणि त्या भंगी ॥८७॥
दुर्वासाची जेंवि जटा । संक्षुब्धप्रळयहव्यवाटा । अम्बरीषाच्या भरितां घोटा । तेणें वैकुण्ठा आठविलें ॥८८॥
तैं सुदर्शन प्रेरी हरि । जटाकृत्याग्नि तिरोहित करी । दुर्वासातें पाडिलें फेरीं । त्रिजगीं भवरी देवविली ॥८९॥
त्याहूनि सहस्रधा प्रदीप्त । सुदर्शनाग्नि धगधगीत । देखूनि लोपलें कृत्याकृत्य । अग्नि समस्त हारपला ॥१९०॥
सुदर्शनाग्निप्रळयकोप । तेणें शोषिलें समस्त आप । देखोनि ज्वाळांचा प्रताप । पवन सन्ताप पावला ॥९१॥
अग्निसख हें पवना नांव । अधिष्ठूनियां दैत्यमाव । साधूनि दुर्गमदुर्गआव । होता स्वमेव नभोगर्भीं ॥९२॥
सुदर्शनाच्या धडधडाटें । जगत्प्राण तो पोळला नेटें । अङ्ग झाडूनियां झडझडाटें । ब्रह्माण्डमठीं पसरला ॥९३॥
पुढें प्रवेशे गरूडारूढ । मुरपाशांचें आवरण दृढ । देखोनि काढिला खङ्ग प्रचंड । नंदकनामा रिपुहंता ॥९४॥
कराळ कर्कश नंदकधारा । देखतां पाशश्रेणी घोरा । कृत्या निर्मित ज्या अभिचारा । त्या त्या समग्रा भंगल्या ॥१९५॥
तटतटां तोडिल्या पाशश्रेणी । गरुडझडपें भंगले फणी । दैत्यें अभिचारानुष्ठानीं । पाशस्थानीं नियमित जे ॥९६॥
प्राग्ज्योतिपदुर्ग पुढें । ज्यावरी यंत्रमार देहुडे । कृष्णें भंगिले कवण्या पाडें । तेंही निवाडें अवधारा ॥९७॥

शंखनादेन यंत्राणि हृदयानि मनस्विनाम् । प्राकारं गदया गुर्व्या निर्विभेद गदाधरः ॥५॥

पाञ्चजन्याचा ध्वनि उद्भट । तेणें दणाणिला ब्रह्माण्डमठ । त्यापुढें यंत्रध्वनि फळकट । हृदयस्फोट असुरांतें ॥९८॥
मनस्वी यूथप असुरश्रेणी । निर्भय अमरां समरङ्गणीं । हृदयस्फोट त्यां ते क्षणीं । पडिले धरणी प्रेरवत् ॥९९॥
प्राकाररक्षणीं कोण्ही सज्ज । पुढें न थरेचि असुरपुंज । तये काळीं गरुडध्वज । परजी सुतेज कौमोदकी ॥२००॥
गगनचुंबितवज्रदुर्ग । गदाप्रहारीं पावले भंग । भौमनिर्दळणा श्रीरंग । मध्यभूभाग प्रवेशला ॥१॥
पुर प्रवेशतां श्रीहरि । मुरनामा जो पंचशिरी । उठावला कवणे परी । तेंही चतुरीं परिसावें ॥२॥