प्रसंग सोळावा - वेषधारी गुरु

परी सद्‌गुरु पाहिजे लाधला । वेषधार्‍यानें मुलुख बुडविला । त्‍यांनीं दांभिक बडिवार केला । कपट शिकोनियां ॥५६॥
मुसलमानांत होऊनियां पिरु । मराठियांत म्‍हणवी सद्‌गुरु । तोचि तारील भवसागरु । येर बुडोन बुडविती ॥५७॥
निज गुरुसंगें तरले अपार । सांगतां वाढेल विस्‍तार । अळुमाळ निरोपिले चतुर । श्रोत्‍यां प्रश्र्निकां ॥५८॥
हे साक्ष ऐका महापुराण । यावेगळे बोलती साधु सज्‍जन । तरीं हें ना ऐकती अज्ञान । निःशंक भूतें पुजिती ॥५९॥
जो जड देह धरुनि जाला पाषाण । तो केंवि तारील भक्तांलागुन । जरी टाळेवर घातला उचलोन । तरी अशुद्ध सांडेल ॥६०॥
पहा हे सोनें रुपें सिदोरी । त्‍यांची हे मूर्ख दैवतें भूतें करी । त्‍यापुढें जिते जिवांस मारी । नवस करूनियां ॥६१॥
एक म्‍हणती हा यातीचा मलवंश । म्‍हणोनि निखंदितो आमुच्या देवतांस । याचा मानूं ना आम्‍ही विश्र्वास । प्रतिभा निखंदिल्‍या ॥६२॥