उपदेश - अभंग १ ते ५

१.
भक्तिभावें वळे गा देव । महाराज पंढरिराव ॥१॥
पंढरीसी जावें । संतजना भेटावें ॥२॥
भक्ति आहे ज्याचें चित्तीं । त्याला पावतो निश्चिती ॥३॥
भाव घरा मनीं । म्हणे नामयाची जनी ॥४॥
२.
बांधोनियां हात गयाळ मारिती । दंड ते करिती मोक्षासाठीं ॥१॥
गेले ते पितर मोक्षालागीं तुझे । आतां देईं माझे दक्षिणेसी ॥२॥
बापुडें केंश बोडिती मिशीदाढी । मग दक्षणा हिरडी खातसे हे ॥३॥
फार काय सांगों मेल्याविण मुक्ती । नाहीं ते वांछिती स्वप्न सुख ॥४॥
अनंत जन्म मृत्यु होतां जैसें दु:ख । त्याहूनि अशेष आहे तेथें ॥५॥
भांबावले जन धांवे आटाआटी । सोडूनियां कोटि अनंत पद ॥६॥
नलगे गाळावें नलगे तळावें । नलगे मरावें मुक्तीसाठीं ॥७॥
मुक्ति लागे पायां जाऊनियां पाहे । जीव जातां देह जनी नाहीं ॥८॥
३.
धनियाचें पडपे गेला । जीव जिवें जीव झाला ॥१॥
देहीं देह हारपले । गेह गेहातीत झालें ॥२॥
झाला आश्रम आश्रमा । जनी म्हणे धरा प्रेमा ॥३॥
४.
झाली जगाचिये सीमा । वस्तुभाव येर व्योमा ॥१॥
पहा हो अधिकारी । नको असोनी भिकारी ॥२॥
पट तंतूंचा घडला । घट मृत्तिकेचा झाला ॥३॥
पहा श्वानसमची पंडित । जनी म्हणे एकचि मात ॥४॥
५.
नाद पडे कानीं । मृग पैज घाली प्राणी ॥१॥
आवडी अंतरीं । गज मेला पडे गारी ॥२॥
चोख पाहे अंग । दिपे नाडला पतंग ॥३॥
गोडी रसगळा । मच्छ अडकला गळा ॥४॥
गंधें अलि नेला । म्हणे जनी तोचि मेला ॥५॥