रूपक - स्वप्न

देह मंदिराभीतरीं । शेजे सूदला श्रीहरी । निद्रा उन्मनीचे भरी । तें म्यां स्वप्न देखिलें ॥१॥
स्वप्नीं भुललें बाई । मागील नाठवेचि कांहीं । हा जीव परवस्तूच्या ठायीं । तनुमने आटला ॥२॥
स्वप्न सांगूं कोणासी । विवेक करिती तयासी । हें कोडें अज्ञानासी । संतावांचुनी नुगवे ॥३॥
ध्यानीं पहूडला सांवळा । जवळी नारी बारासोळा । विंजणे वारिती सकळां । सोहं शब्द जागरणीं ॥४॥
धिं धिं तुरे वाजती । अनुहात ध्वनि गर्जती । तेथें निद्रा ना सुषुप्त । चंद्र सूर्य मावळले ॥५॥
मना पवना नाहीं भेद । तया ठायीं हा गोविंद । तेथें खुंटला अनुवाद । वेदश्रुति आटल्या ॥६॥
म्हणे विष्णुदास नामा । जन्मरण नाहीं आम्हां । कृपा केली मेघ:श्यामा । संतसंगें तारिलों ॥७॥