अभंग - अंबाबाईचें माहूर

अंबाबाईचें माहूर । आतां राहिलें तें दूर ॥१॥
माझें प्रारब्धचि द्वाड । थोर पडले पर्वत आड ॥२॥
कामक्रोधाचा भरपूर । प्रणीतेला आला पूर ॥३॥
भाव कळोनिया आला । नर जन्म वायां गेला ॥४॥
दंभ मत्सर दांडगे । मधें अडविती लांडगे ॥५॥
विष्णुदास म्हणे पाही । दुरावली अंबाबाई ॥६॥