मात्रासमक
केली टीका भगवद्गीताशास्त्राची
नेली मायाभ्रांति विनाशा सुजनाची ।
पाहा नेत्रीं उघडा मोक्षाचा दाता
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥१॥
ज्याच्या द्वारीं पिंपळ शोभे सोन्याचा
ज्याच्या गांवीं डंका वाजे पुण्याचा ।
जातो प्राणी वैकुंठा ज्यातें गातां
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥२॥
इंद्राणी हे जेथें वाहे शुभगंगा
स्नानें पानें कर्ती पातकगिरिभंगा ।
तारी पाहा ! केवळ जे दीन अनाथा
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥३॥
कामारी हा श्रीसिद्धेश्वर तैं नांदे
जेथें तोषे मोक्ष लुटावा स्वच्छंदें ।
पुण्या जोडी दर्शन घे वाटे जातां
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥४॥
वृक्ष अजाना देखुनि वंदी जरि भावें
तेणें काहीं नलगे सुकृतासि करावें ।
स्वर्गी जावे सर्वा लोकांच्या माथां
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥५॥
ज्याची टीका वाचुनि ज्ञानी बहु झाले
वैकुंठी ते श्रीधररुपें स्थिर केले ।
ऐशीं दावी अद्भुत लोकां निजसत्ता
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥६॥
कामक्रोधा मोहतमातें तैं थारा
नाहीं नाहीं वाचा गीता सुखसारा ।
बोधानंदीं डोलुनि लागा सुखपंथा
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥७॥
नाथ निवृत्ती ज्ञान कथी ज्याला सोपें
तेणें जेणें हरिली लोकांची पापें ।
चित्तीं माझ्या प्रेम भरे ज्याला ध्यातां
चित्तीं चिंता ज्ञानेश्वर सद्गुरुनाथा ॥८॥
ऐशी शोभे ज्ञानाष्टक सुंदर वाणी
मात्रासमकें रम्य दिसे सत्कविवाणी ।
सायंप्रातीं नित्य पढा चित्सुख सेवा
ज्ञानानंदे साम्य निरंजनपद पावा ॥९॥