तूं कसा हरीरे गोकुळांत अवतरला ।
त्या गोपाळांच्या संगे प्रेमें रमला ॥धृ०॥
किती भाग्य गोपींचे सहज झाली त्या प्राप्ती ।
परब्रम्ह खेळाया रात्रंदिवस त्या हातीं ।
त्या प्रेमभराने नाचुनी गाउनि रमती ।
ते चुंबन घेउनि स्वानंदित त्या होती ॥चाल॥
किती सुंदर रुप तें दिसें मनोहर ।
पाहतां भुलती नारी आणि नर ॥चा.पू.॥
आजवरी रुप हें दाखविलें न कोणाला ।
पाहतां मदन तो मोहुनिया हो गेला ।तूं कसा० ॥१॥
ऐकतां भागवतीं तुझे रे पोवाडे ।
ते ऐकुनि प्रेमळ भक्त होतीरे वेडे ।
तव गुण ऐकुनी प्रेम अंतरीं वाढें ।
त्यामुळे वृत्तीला वस्तु दुजी नावडे ॥चाल॥
तव विरहाने ती झाली व्याकुळ ।
तूं गेलास सोडुनी जेव्हा गोकुळ ॥चा.पू.॥
त्या वेळीं जैसे झालें हो गोपीनला ।
त्या परी वृत्ती ही आवरेना हो मजला ।तूं कसा० ॥२॥
तूं धाउनि येई आता बा सत्वरी ।
तव विरह होईना सहन आता क्षणभरी ।
तूं जाऊन बसला सांग कुठे श्रीहरी ।
तुज मोहियलें कां राधेने कुंजविहारी ॥चाल॥
तो पाश जबर असे राधेचा ।
त्या पुढे पाड तो काय आमुचा ॥चा.पू.॥
परी दीनदयाळु म्हणती रे तुजला ।
म्हणे वारी अनन्य शरण मी हरीपद कमला ।तूं कसा० ॥३॥