आनंदाचा कंद हरी हा गोविंद गावा ।
प्रेमानंदे गावुन छंदें धरुनी दृढभावा ॥धृ०॥
भावावांचुनी देव न भेटे निःसंशय जाणा ।
म्हणुनी हृदयीं भाव धरुनी प्रेमें करी भजना ।
बळकट धरिसी भाव तरी तो प्रगटे देवराणा ।
दर्शन देवुनी भक्तांच्या त्या पुरवी कामना ।
भक्तिवांचुनी प्रिय न वाटे जगीं दुजें देवा ।
प्रेमानंदें गावुनी छंदें धरुनी दृढभावा० ॥१॥
नाम किती हें गोड हरीचें गातां प्रेम येतें ।
स्वानंदाने गातां तनु ही रोमांचित होते ।
सद्गदीत तो कंठ होवुनी प्रेमाश्रु वाहाते ।
भजनानंदीं तल्लीन होतां देहबुद्धी जाते ।
ऐसी प्रेमलक्षणा भक्ति आवडे देवा ।
प्रेमानंदें गावुनी छंदें धरुनी दृढभावा० ॥२॥
विभक्ती नाही तीच भक्ति सर्वांहुनी मोठी ।
त्या भक्तीच्या योग वश तो होतो जगजेठी ।
त्या भक्तीला सोडुनी देव तो जाये न वैकुंठी ।
योगक्षेम चालवी त्याचा प्रेम धरुनी कंठीं ।
वारे म्हणे हा भक्तीमेवा प्रिय असे देवा ।
प्रेमानंदें गावुनी छंदें धरुनी दृढभावा० ॥३॥