अभंग व पदें - २१ ते २५

पद २१ वें
साजणी शिमगा मी गातेगे । मन माझें मी डोळां महातेंग ॥धृ०
सहाजण मारुन । साजण वरितें । साजणासंगे शिमगा मी करित्यें ॥
पांचांचे संगे चवथीला नेतेंगे । मन म० ॥१॥
गगनांत डोहो भरपूर भरला । स्वरुपाच्या लाटेंत साजण धरला ॥
चिन्मय रहाटींत मनोरथ पुरला । पाहुन दंग मी होतें गे । मन माझे मी० ॥२॥
दोहोहातीं पिचकार्‍य़ा धरत्यागे बाई । नवरंगी भरल्या त्या शोधित जाई ॥
शुभ्र अभ्रामध्यें झळकतें बाई । रंगांत रंगुन जातेंगे । मन माझें मी० ॥३॥
शिमगा तुम्हीं उमगाजाहो कोणी । जाईल शिमगा होईल हानी ॥
मारुन बोंब सांगत्यें कानी । नरहरी महिपती ध्यातोगे । मन । माझे० ॥४॥

पद २२ वें
आली कोल्हाटीण खेळाया । सगुण माया ॥धृ०
प्रपंचात रोविला वेळू । चवशून्यांत मांडिला खेळू ॥
ब्रह्मा विष्णु तियेचें बाळु । लागती पायां । आली कोहाटीण खेळाया ॥१॥
खेळे निर्गुणाचा कोल्हाटी । सोहं शब्दें ढोलकें पिटी । उघडी चैतन्याची पेटी ।
चला जाऊ पहाया । आली कोल्हाटीण खेळाया ॥२॥
कोल्हाटीण बैसली डोळां । जाणे गुरुपुत्र विरळा । नरहरिबोधाची ही लीळा ॥
चला जाऊं पहाया । आली कोल्हाटीण खेळाया । सगुण० ॥३॥

पद २३ वें
एक ब्रह्मरुपीं निर्गुण । खेळे दारुण । धृ० ।
ओंकार ढोल वाजवून । दाही दिशा बांधिल्याने । त्रिगुण पेठ उभारुन ॥
अधऊर्ध्वदोर लावून । खेळ मांडून । एकबहु० ॥१॥
आत्माबहुरुपी चांगला । चार शून्य उडोन गेला । निरालंबी तो बैसला ॥
दहावे द्वारीं खेळ मांडला । जन पाहून । एकबहुरुपी० ॥२॥
सत्रावी बहुरुपीन हट्टी । कांस घालुन उरफटी । हातापायांची करुन मिठी ।
खेळत जाण । एक बहुरुपी निर्गुण ॥३॥
खेळ बहुरुपी निर्गुणाचा । अंतपार नाहीं त्याचा । दास म्हणे घ्या अनुभव याचा ।
गुरुपासून । एक बहु० ॥४॥

पद २४ वें
गुरुरायाचे नवलाव केला । देह अपूर्व बाग दाखविला ॥धृ०
तया बागेचें सांगुं काई । साडेतीन चाहुर बागशाई ॥
आंत पंचरंगी जाई । धनकर्त्याची कारागिरी बाई ॥१॥
तया बागेत एक असे विहिर । मोट सत्रावी वाहे निरंतर ॥
मनपवनाचे लावूनियां दोर । सोहं भक्तिचें बळ असे फार ॥
गुरुरायाचें नवलाव केला । तया बागेंत एक माळीण ॥
तिला वर असती दोघेजण एक भोगी तंतव एक जाय मरुन ॥
एक जिवंत होतसे फिरुन । गुरुरायानें नवलाव० ॥३॥
ऐंसे केलें सद्गुरुरायाने । मज दाविली अंतरिंची खूण ।
काय उतराई होऊं त्यासी जाण । वारंवार निवृत्ती वंदी चरण । गुरुराया० ॥४॥

पद २५ वें
निर्गुण माळ्यानें हो माळ्यानें । एक बाग लाविला जाणें ॥धृ०
औटहाताचें एक वावर । वरीं धरिला नांगर । कामक्रोधमदमत्सर ।
बैल जुंपिले चार । हातीं ज्ञानाडघेऊन । निर्गु० ॥१॥
एकवीस स्वर्गावरती एक विहीर । तिला उरफाटे पाझर ॥
माळिण सत्रावी सुंदर । वाफे बहात्तर । पाणी लावितसे पाटानें । नि० ॥२॥
बावन चाफे हो चौफेर । चौदावें मूळघर । तीनशे साठ जाई मोगरा ॥
एकवीस आवे थोर । पाणी लावे नित्यानें । नि० ॥३॥
बाग पंचरंगी फुलला । पाहून माळी दंग झाला ॥
जिवाशिवाचा वर त्याला । धोंडी गुंडी बोलला । एका सद्गुरुस्मरणें ॥४॥