अध्याय ७९ वा - श्लोक ३१ ते ३५

तेभ्यो विशुद्धविज्ञानं भगवान्व्यतरद्विभुः । येनैवात्मन्यदो विश्वमात्मानं विश्वगं विदुः ॥३१॥

यज्ञे क्षाळूनि मनोमळ । करूनि चित्तशुद्धि निर्मळ । साधनसंपन्न जे केवळ । सर्वकाळ जिज्ञासु ॥२२५॥
तया मुनीश्वरां कारणें । विशुद्ध विज्ञान संकर्षणें । षड्गुणैश्वर्यसंपन्नें । समर्थपनें प्रबोधिलें ॥२६॥
जेणें विशुद्धज्ञानें करून । परब्रह्म जें अधिष्ठान । त्याच्या ठायीं भेदविहीन । विश्व अभिन्न आत्मत्वें ॥२७॥
आत्मा म्हणिजे परबह्म । सर्वीं सर्वग सर्वत्र सम । आपणें सहित कैवल्यधाम । बोधे सुगम ज्या ज्ञानें ॥२८॥
जया विशुद्ध ज्ञानें करून । विश्वग विश्वात्मा आपण । जाणते जाले ते मुनिगण । संकर्षणप्रबोधें ॥२९॥
तस्मात धर्मसंस्थापना । सूतहत्येच्या निरसना । भारतवर्षप्रदक्षिणा । तीर्थें नाना करूनियां ॥२३०॥
पुढती येऊनि आश्रमा । रामें भेटूनि द्विजोत्तमां । विशुद्धज्ञानें कैवल्यधामा । समरस केला प्रबोधें ॥३१॥
मुनींहीं रामा हातीं यज्ञ । करविले ते करूनि पूर्ण । पत्नीसहित अवभृथस्नान । यथाविधान सारियलें ॥३२॥

स्वपत्न्याऽवभृथस्नातो ज्ञातिबन्धुसुहृद्वृतः । रेजे स्वज्योत्स्नयेवेन्दुः सुवासाः सुष्ठ्वलङ्कृतः ॥३२॥

ज्ञातिबंधु सुहृद आप्त । राम तिहींसीं परिवेष्टित । शोभला जैसा निशाकान्त । किरणमंडित ज्या परी ॥३३॥
चंद्रासारिखी श्वेतकान्ती । नीलाम्बराची लाञ्छनद्युती । अलंकारांची किरणपंक्ती । समता अमृतीं सौम्यत्वा ॥३४॥
सुत्दृद आप्त भगणा सहित । वसनाभरणीं सुशोभित । पुढती द्वारका आनंदभरित । रेवतीकान्त प्रवेशला ॥२३५॥
उग्रसेनप्रमुख श्रेष्ठां । उद्धवाक्रूरादिकां ज्येष्ठां । गदसारणादिकां कनिष्ठां । अपरां इष्टां वृष्ण्यंधकां ॥३६॥
भेटता जाला परमानंदें । ऐसीं बळरामकर्में विशदें । प्रकाशिलीं निगमवृंदें । गाती मोदें मुनिनिचय ॥३७॥

ईदृग्विधान्यसङ्ख्यानि बलस्य बलशालिनः । अनन्तस्याप्रमेयस्य मायामर्त्यस्य सन्ति हि ॥३३॥

याचि परीचीं असंख्यात । बलिष्ठा बलभद्राचीं अद्भुत । कर्में अनंताचीं अनंत । वेद वेदान्त प्रकाशिती ॥३८॥
अपर मर्त्यां समान मर्त्य । मायानाट्य नटला सत्य । प्रमाप्रमाणप्रमेयातीत । तर्‍ही तो अनंत अगोचर ॥३९॥
तयाचीं अनंत कर्में असती । वदतां मौनावलिया श्रुती । त्यां माजि किञ्चित म्यां तुज प्रती । भो परीक्षिती निरूपिलीं ॥२४०॥
अनंताचीं अनंत कर्में । जो नर स्मरेल नित्य नेमें । त्याचीं हरती सर्व विषमें । मुनि सप्रेमें नृपा कथी ॥४१॥

योऽनुस्मरेत रामस्य कर्माण्यद्भुतकर्मणः । सायम्प्रातरनन्तस्य विष्णोः सदयितो भवेत् ॥३४॥

अद्भुतकर्में बळरामाचीं । नित्य नेमें जो स्मरे वाची । त्यावरी प्रीति श्रीविष्णूची । होय साची अनायासें ॥४२॥
रत्नपारखियांतें रत्न । सांपडलिया तो करी जतन । तैसा त्यातें श्रीभगवान । प्रियतम पूर्ण स्वयें मानी ॥४३॥
सायंकाळादि रात्रि समग्र । प्रतिदिवस चारी प्रहर । त्यां माजि स्मरे रामचरित्र । तो नर प्रियकर हरि मानी ॥४४॥
ऐसी श्रीमद्भागवतीं । प्रश्न करितां परीक्षिती । शुकें कथिली रामकीर्तीं । यथामति ते उपलविली ॥२४५॥
तो अध्याय नवसप्तति । वाखाणिला यथामत्ति । या वरी पुसेल परीक्षिती । कृष्णकीर्ति अलौकिक ॥४६॥
पुढिले अध्यायीं ते कथा । निरूपिजेल सुदामचरिता । तेथ सावध होऊनि श्रोता । परम पुरुषार्था साधिजे ॥४७॥
एकनाथाचें पदरज । चिदानंदें सेवितां सहज । स्वानंदसुखाचें साम्राज्य । गोविन्द सहज लाधला ॥४८॥
तें परंपरागत चिद्बोधजळ । दयार्णवीं उपलब्ध सकळ । श्रवणें सेविती सप्रेमळ । ते कलिमल भंगिती ॥४९॥
संवादमथनीं निवडिती सुधा । ते लाहती अमृतबोधा । एवं दयार्णवीं विबुधा । परमानंदावाप्ति असे ॥२५०॥
श्रीमद्भागवत दशमस्कंध । टीका हरिवरद अगाध । दयार्णवकृत परम विशुद्ध । अध्याय प्रसिद्ध नवसप्ततितम ॥२५१॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणेऽष्टादशसाहस्र्यां पारमहंस्यां संहितायां दशमस्कंधे श्रीशुकपरीक्षित्संवादे हरिवरदाटीकायां दयार्णवानुचरविरचितायां बल्वलवधबलरामयात्रासमाप्तिनामैकोनाशीतितमोऽध्यायः ॥७९॥
श्रीकृष्णार्पणमस्तु ॥ श्लोक ॥३४॥ ओवी संख्या ॥२५१॥ एवं संख्या ॥२८५॥ ( एकोणऐशिवा अध्याय मिळून ओवी संख्या ३५६१५ )
कालयुक्ताक्षिके कृष्णे श्रावणे प्रत्पद्गुरौ । पिपीलिकायां दुर्भिक्षे रामयात्रानिरूपिता ॥१॥

एकोणऐशिवा अध्याय समाप्त.