प्रसंग पंधरावा - स्त्रीभ्रतारांचा पापपुण्य वांटा

भ्रतार असतां शिरावरी । जे स्त्री परद्वार करी । ते पाप फिटावया भूमीवरी । तीर्थें नाहींत परियेसा ॥५५॥
स्त्री पापाचें आचरण । तें भ्रताराचें शिरीं संपूर्ण । पुण्य आचरे तो वांटा नाहीं जाण । भ्रतारालागीं ॥५६॥
जे जे भ्रतार पापें करी । ते ते त्‍याच्याच शिरावरी । स्त्रीच्या पुण्याची सामुग्री । न लभेच वांटा ॥५७॥
स्त्रीच्या पापें एक्‍या गुणें । तिशीं भोगितों एकाग्र मनें । म्‍हणूनि आपल्‍या तिच्या पापें बुडणें । लागे भ्रतारासी ॥५८॥
नर नारीचा पुण्य आचार । एकविध पूजिती ईश्र्वर । तेणें उद्धरे सकळ नर । श्रियाळ चांगुणा साक्ष ॥५९॥
वाचेनें आई बा-सें म्‍हणणें । उन्मत्तपणें तिशी रमणें । तीं पापें फिटावयाकारणें । उपाय नाहीं जाणा ॥६०॥
दादा बाबा म्‍हणून वचनीं । त्‍यांसी भोग करिती चांडाळिणी । तीं पापें फेडावया मेदिनीं । ठाव नाहीं परियेसा ॥६१॥
बाई दादा म्‍हणतां संकल्‍प पडला । तोचि मुदयी जाणिजे ठाकला । पापें घडलिया परमार्थ उमटला । तो दुसरा मुदयी वोळखा ॥६२॥
यावेगळे चित्रगुप्त । लिहितील पापपुण्याची मात । अंगसंगें लागले जपत । ज्‍याचे वाचेनें त्‍याचें लिहिती ॥६३॥